In de hersenen bevinden zich zogenaamde spiegelneuronen. Die helpen bij sociale contacten. Als je bij mensen een bepaalde emotie waarneemt wordt in jou hersenen op dezelfde plaats als bij die ander een gebied geactiveerd. Je voelt als het ware zelf ook wat die ander voelt.
Bij autisten ontwikkelen die spiegelneuronen zich veel trager dan bij "gewone" mensen. Dat betekent dat je moeite hebt om bij anderen emoties te herkennen en dat kan wel eens tot misverstanden leiden. Jij ziet dus bijvoorbeeld niet dat je mensen soms irriteert, wat anderen wel zien en zich daarop aanpassen.

Voor autisten geldt dat ze als het ware in een vreemd land leven met mensen die ze niet helemaal begrijpen. Een autist is in een samenleving meer een waarnemer dan een deelnemer.

Dat is natuurlijk vervelend en wat je er aan kan doen is kijken hoe mensen reageren in bepaalde situaties en op bepaalde acties. Probeer te begrijpen waarom ze zo reageren. Zo leer je emoties herkennen.
Meevoelen met anderen gaat het gemakkelijkst als je diezelfde emotie ook zelf eens hebt ervaren. Dan hebben we het over verlies, vriendschap, verliefdheid, overlijden van een dierbaar iemand, enzovoorts. Als je jong bent heb je nog niet veel meegemaakt. Hoe ouder je wordt echter, hoe meer je meemaakt en hoe gemakkelijker het gaat worden om met anderen mee te kunnen voelen.

Empathie voelen met anderen, dus meeleven met emoties van anderen, is voor de meeste mensen wat makkelijker dankzij die spiegelneuronen. Ze reageren op anderen vanuit hun gevoel. Dat is emotionele empathie. Behalve vanuit je gevoel kun je ook empathie tonen vanuit je verstand.
Als je emoties niet automatisch voelt dan kun je ook beredeneren wat emotionele ervaringen voor iemand betekenen. Er staat op dit forum ergens een bericht van een meisje dat gepest wordt. Haar enige vrienden zijn twee cavia's. Als er daar een van zou doodgaan is dat een ramp voor dat meisje en komt ze huilend op school.
Als je niet zo empathisch bent kun je denken, Ach, een cavia, moet je daar nu om huilen? Als je met haar gaat praten en je weet hoe het zit dan begrijp je wat die cavia voor dat meisje betekent en voel je ook haar verdriet en kun je haar troosten. Dat is rationele empathie.

Als autist moet je dus wat meer moeite doen en leren hoe andere mensen zijn om goed te kunnen functioneren en een goed leven te hebben. Kijk naar mensen, hoe ze praten, hoe ze reageren, wat bepaalde emoties opwekt. Vraag gewoon wat iemand voelt als je zijn/haar gedrag of reactie niet begrijpt. Zeg gerust dat je wat moeite hebt om iemands emotie te herkennen maar dat je het graag wil begrijpen.

Wat ook goed werkt is boeken gaan lezen, daar kun je veel van leren. Geen flutboeken natuurlijk maar boeken waarin echte mensen en echte emoties voorkomen. Zo leer je over gevoelens en hoe mensen daar mee omgaan. Zoek bijvoorbeeld in de categorie "Young adult".

Als autist kun je best gelukkig worden, het kost alleen wat meer werk. Je moet een beetje antropoloog zijn.

Ik heb asperge dat is aan autisme verwant. En wat ik vooral wil duidelijk maken is dat autisme ook een gift kan zijn. Soms kun je dankzij autisme op bepaalde manieren naar een situatie kijken hoe mensen zonder autisme dat niet kunnen. Ik kan zelf bepalen of ik mijn emotie laat bijdragen of dat ik er feitelijk naar kijk dat kan soms erg handig zijn. En er wordt ook vaak gezegd bijvoorbeeld dat mijn vergelijkingen niet kloppen. Maar wat mensen vergeten is dat mijn vergelijkingen anders werken dan hoe de meeste mensen vergelijken. Ik heb een betere manier van vergelijken als ik mijn mening kan geven. Dus als jij iets zegt en anderen zijn het er niet mee eens denk er dan ook vooral aan dat jij kunt proberen hun manier te hanteren maar dat het ook zeker niet verkeerd is als zij die van jou proberen. Want het is niet altijd gezegd dat hun manier beter is. En als ze vinden dat je te veel vragen stelt zijn het nogal glas is half leeg mensen. Terwijl het glas is half vol mensen eerder zullen denken aan dat jij geïnteresseerd bent. En mochten mensen zeggen dat je te veel vraagt kun je ook altijd zelf uitleggen dat je geïnteresseerd bent in anderen en dus vragen stelt uit interesse of onduidelijkheid.

Topic starter Erg bedankt voor dit antwoord ik heb er veel aan vooral het laatste wat je gezegd heb dat het belangrijk is dat vriendschap Maakt

Ik heb zelf geen autisme, maar kan wel begrijpen dat vriendschap soms heel lastig kan zijn. Heb zelf wel twee vriendinnen met autisme en dat heeft nooit echt problemen gegeven. Ik begrijp dat het lastig kan zijn voor jou als anderen lastig begrijpt en moeite heb een gesprek te voeren. Misschien kan het helpen als je mensen met wie je omgaat uitlegt dat je autisme hebt en wat dat betekent. Zo leren zij dat je iets soms niet begrijpt en snappen ze beter dat jij het niet slecht bedoelt op zo'n moment.

Jou autisme gaat niet over, maar als je er erg last van hebt dat je bijvoorbeeld niet weet hoe je een gesprek voert dan kan je daar wellicht het eens met iemand over hebben. Je kan zulke dingen namelijk wel leren en een beetje oefenen waardoor het makkelijker wordt. Wellicht ken je iemand die je daarmee kan helpen.

Als laatste. Dat jij autisme heb maakt niet dat je geen goede vriend voor mensen kan zijn. Alle mensen hebben leuke en minder leuke kanten, ook als vriend. Jij stelt misschien soms teveel vragen, of begrijpt dingen verkeerd, maar je zal zeker ook veel leuke eigenschappen hebben waar je vrienden veel aan kunnen hebben. Probeer te kijken naar wat jij goed kan en wat er leuk aan jou is en laat dat aan andere zien. Vriendschap gaat er uiteindelijk om dat mensen jou leuke kant zien en jij die van hen, maar ook dat je van beiden kanten leert omgaan met de minder leuke dingen aan de ander.