Ze heeft me laten vallen

Hee allemaal. In het begin van het school jaar een beste vriendin, we wisten alles van elkaar we waren net zusjes. Toen werd het steets minder, ik voelde me best wel alleen ook al was dat niet zo. Ik heb een vriendin waar ik in de eerste klas veel mee om ging voor haar laten vallen. Na een tijdje ging ze veel met haar om ik bestond niet meer ofzo. Ik ging wat meer om met een andere vriendin, en jongen uit mijn klas heb ik veel me gepraat, hij vroeg of hij met haar moest praten maar dat hoefde van mij niet, ik dacht het waait wel over. Op en dag ben ik zo wat huilend thuis gekomen voelde me zo ellendige zo alleen. 3 weken gelden was het heel raar, net voor dat we mei vakantie kregen. Ze negeerde mij en haar beste vriendin, ze prate niet tegen haar vriendje. Als of we niet bestonden, als of ze ons niet meer nodig had. Mijn vriendin van de eerste had ze laten vallen, nu gaan wij weer veel met elkaar om en ik heb zo veel spijt dat ik haar heb laten vallen nare dingen over haar heb gezegd zo veel spijt. Ze ging net zo kapot als ik, haar beste vriendin liet haar vallen. Ik snap wat ze voelt en wat ze door maakt want dat deed ze ook bij mij. Het doet soms pijn het zo te zien, als ik er aan denk kan ik wel huilen. Ik heb mezelf altijd geleerd het is zo als het is je kan het niet veranderen. Ik vindt het wel prima, ik zit er niet mee zeg ik meestal. Wel een beetje maar ze moet het zelf weten. Ik voel me soms wel alleen maar dat heb ik maar gewoon geaccepteerd. We zitten allemaal bij elkaar in de klas.