verliezen van een vriendin

ik wil jullie graag iets belangrijks vertellen. dat heeft een hele grootte inpekt op mijn leven. ik heb je leren kennen door een bepaalde training. we hadden allebei iets, wat we graag niet wilde vertellen. maar ik vertel het nu toch. ze had autisme. autisme is helemaal niks raars ofzo. nou oke, we leerden elkaar steeds beter kennen. ik ga altijd naar logeerweekenden. toen leek je dat oook wel leuk. jij kwam ook bij mij in de groep. we sliepen samen op een kamer, we hadden het altijd super leuk. we praten s' avonds over van alles. ik praatte over mijn fandingen. je vond het jammer dat mijn idolen altijd zo ver weg waren, je wilde dat ik ze meeten. je wilde dat er ooit een nederlandse band kwam. die is er gekomen na 3 jaar toen je weg was. we praten over dingen waar we over moesten huilden , je had het thuis niet altijd naar je zin. toen was je in oktober jarig, ik kwam naar je verjaardag. het was een hele gezellige verjaardag. we hebben toen veel gelachen en ik heb nieuwe vrienden gekregen. toen was ik half november jarig. je kon niet komen want je was op een logeerweeekend. je had toen net een nieuwe telefon gekregen. je was daar heel blij mee maar thuis waren ze dat niet., we appen iedereen dag met elkaar. toen was het ineens eind november, we appten nog steeds, maar je praatte al wel minder over jezelf. ik miste dat die dagen wel alleen ik maakte me niet zo druk. ik zag al wel teksten en fotos op je msn waar ik van schrok. Een dag later was al een beetje stil maar je reageerde nog wel. ik voelde dat er iets was maar wat wist ik niet. De volgende dag, sochtends heb ik met je geappt we hadden nog even goed gepraat maar ik wilde graag naar je toe maar dat kon niet, ik heb je savonds nog geappt.. maar toen reageerde je niet, ik maakte je een beetje druk maar ik hoopte op een reactie. Begin december: ik kwam smiddags thuis en er werd gebeld. mama nam de telefoon op. mama keek me geschrokkken aan. ik wist dat er iets fout was. ik liep naar mama toe , ik hoorde dat ze allerlei dingen vroeg , uiteindelijk hing ze op. mama wat is er? vroeg ik . mama werd er stil van. anne,hannah is overleden, ze heeft er een einde aan gemaakt, ik brak in stukken. ik was helemaal kapot. ik heb bijna de hele avond alleen maar gehuild. ik ben daarna zelf heel depri geweest, ik vond dat ik hetzelfde moest doen! ik heb er vaak over na gedacht...