Als je een toffe partner hebt, is er niet of nauwelijks jaloezie in t spel en kun je volop van elkaar genieten en ook je eigen dingen blijven doen. Laat alleen weten wanneer je thuis verwacht te komen en app ff als t later wordt. Ik heb ervaring met die formule en voor mij werkt het perfect.

Als ge samen zijt, moet ge er ook zijn voor elkaar. En als ge echt samen zijt, dan zijt ge ook samen zoveel het kan, niet?

Mijn vriend en ik kennen elkaar al van in het lager. Altijd de beste vrienden geweest tot die vriendschap uitmondde in wederzijdse liefde. We wonen kort bij elkaar. Maar na het middelbaar is het moeilijker: hij studeert in Hasselt, ik in Leuven. Beiden hebben we ieder vrienden van onze studentenstad, waar we uiteraard veel mee omgaan. Beiden hebben we onze studentenjobs, waar we ook weer ieder een deel mensen kennen. En met al die vrienden doet ge regelmatig activiteiten. Uiteraard vormen er soms hechte vriendschappen en zijn er verleidingen, maar dat betekend niet dat ge de teugels helemaal los moet laten en 'als het past' aan uw vriend moet denken.

Als ge echt verliefd zijt op uw vriend, of van hem houdt net zoals toen die eerste verliefdheid, dan past ge automatisch uw vrije tijd aan elkaar aan. Andere vrienden komen op de tweede plaats, leuk om activiteiten mee te doen voor als samenzijn met uw vriend niet mogelijk is. Of ge zorgt er gewoon voor dat uw vriend mee op activiteit kan: "Mag ik mijn vriend ook mee nemen?" Dan leren uw vrienden hem ook meteen kennen :-) .

Er zijn maar drie mensen waar mijn hart voor als zot te keer gaat. Dat zijn mama, broer en mijn vriend. En zij komen altijd op de eerste plaats. Liefde hebben is te belangrijk om lichtvoetig te nemen. Te belangrijk om te zeggen "oh neen, ik wil niet met u weg want ik heb met andere vrienden afgesproken." Echte liefde zou er dan voor gezorgd hebben dat uw vriend ook mee mag. En het voorstel om meteen alle partners uit te nodigen. Toch zovele leuker, niet?

We zien elkaar alleen maar in het weekend of op vakantiedagen, dus zorgen we er ook voor dat die dagen zo vol als maar kan met elkaar gevuld zijn, zodat we elkaar twee dagen en twee nachten vullen met elkaar en we er weer een schoolweek tegenaan kunnen.
Natuurlijk is er soms onenigheid. Dikwijls over activiteiten en uitnodigingen. Soms is er wat jaloezie. Maareh, tussen ons is het echte liefde en we maken alles terug goed. Zij het met een kus, een knuffel, of een leuke activiteit met gewoon ons tweetjes. Us-time!

Extremen zijn nooit goed, die zijn per definitie "te".

Volg een gulden middenweg, mooi gebalanceerd, rationeel, gebaseerd op gezond verstand.

Dat is toch niet moeilijk? Doe je gewoon je dingen met vriendinnen en je bestie en maak tijd voor je vriend, Doe ik ook en hij ook, we zien elkaar wanneer het kan enblijven we ook bij elkaar slapen als het kan

Eens. Zoals ik er nu tegenaan kijk zou ik zeggen dat je niet te jong jezelf aan een ander moet geven; als je het goed doet verander en ontwikkel je / je karakter immers nog enorm door deze jaren en is er een grote kans dat je later minder compatibel bent en iit elkaar groeit. Maar als je, vanaf 20+ ofzo (nogsteeds) het gevoel hebt de ware gevonden te hebben, is niks beter dan ook echt als team in het leven te gaan staan. Samen afspraken en plannen maken, activiteiten doen, niet achter elkaars rug om praten, etc. Hoe meer ik dit zelf nu gevonden heb, hoe meer ik inzie waarom zo'n groot gedeelte van relaties kansloos is en waarom de percentages mensen die scheiden zo hoog ligt. Echte toewijding aan elkaar zit al sinds ik gok de jaren 50-60 niet meer echt in onze cultuur.