hak de knoop door en maak het uit. wees eerlijk voor jezelf... als ik jouw verhaal lees weet je dit al lang en zoek je allen de bevestiging. Nou: hierbij!

Wat met de relatie officieel stoppen, maar wel goede vrienden blijven? Al dan niet met een keertje sex erbij, dus friends with benefits? Op die manier zou je evtl. nog korte reizen kunnen maken als vrienden, niet als partners?

of je de knoop wil doorhakken om het uit te maken, zul je zelf moeten bepalen. Het is een kwestie van of je zijn gedrag kunt accepteren, kunt verwachten dat hij dit verandert, en hoeveel tijd je van je eigen leven je bereid bent te investeren om dit af te wachten. Mocht je echter besluiten het uit te maken, zorg er dan wel voor dat je duidelijk benoemt dat de reden ligt bij zijn zwakke karakter en houd hem met voorbeelden een spiegel voor. Wellicht dat die er dan ten minste iets van besef of motivatie uit kan halen.

Dag TS, Ik weet niet of je het mij vraagt of je nog dat uitstapje moet maken, maar als je gaat en je weet dat je het uit gaat maken dan is dat zeker voor jou niet echt een plezierig reisje. Het voelt dan als een soort bedrog. Je zou nu met hem over je twijfels kunnen praten en het aan hem overlaten of hij dan nog wel met je naar Berlijn wil. Dat is wel eerlijker. De vraag is of jij voor jezelf al zeker weet wat je wilt, daar gaat het om. Ik wens je wijsheid.

Stel nou dat je hem zegt dat de liefde er niet meer is? Dan hoef je niet te zeggen dat het aan hem ligt (als je dat wilt voorkomen), maar zeg je juist dat het aan jou ligt. Jij bent niet meer verliefd en je voelt niets meer voor hem, anders dan als een goede vriend. Maak het niet te moeilijk, al vind ik dat je gerust de waarheid mag zeggen, ook al kan die hard overkomen. Hij moet toch ook niet willen dat je alleen maar bij hem blijft om hem niet te laten huilen. Succes!

Nee dat snap ik. Wel een ding nog: volgende week zouden we samen 2 nachtjes naar Berlijn gaan. Is dat verstandig met deze gevoelens of..?

Dag TS, Ik begrijp jouw probleem, je ziet het niet meer zitten met hem maar je ziet er tegen op om hem dat te vertellen. Het is zo dat vrouwen, net zoals dat bij dieren is, bewust of onbewust een man zoeken waarvan ze het gevoel hebben dat hij het gezin kan onderhouden en beschermen. Bij jouw vriend heb je dat niet. Zou je met hem doorgaan, hoe gaat het dan zijn? Voor jou heel teleurstellend en voor hem feitelijk ook. Je bent nu 20, er liggen nog makkelijk 60 of 70 jaar voor je. Met die vriend?
Heb je een kinderwens? Zie je hem als vader voor je kinderen? Kan hij een vader zijn waar kinderen tegen op kijken en respect voor hebben?

Wat hij bij jou zoekt is geborgenheid, een plaats waar hij zich veilig voelt omdat hij niet echt tegen de uitdagingen van het leven opgewassen is. Dat achter de computer zitten is ook een vlucht naar een veilige wereld waarover hij de controle heeft. Dat soort gedrag is niet wat jij in een partner zoekt, jij moet je veilig en geborgen bij je partner voelen.

Het is jou keuze natuurlijk, maar mijn advies is hem te vertellen dat jij genegenheid voor hem voelt, dat hij altijd welkom is als vriend, maar dat jij hem niet als levenspartner kan zien. Je hoeft hem niet te zeggen dat hij niet mannelijk genoeg is of te passief, maar je kan hem wel vragen wat jij van hem als partner en als vader kan verwachten. Luiers verschonen en met de baby gaan wandelen zal hij nog wel doen, maar als de kinderen ouder worden?
Hij werkt nu drie dagen in de week. Kan hij daarvan een gezin onderhouden (samen met jou)? Wat voor ambities heeft hij op dat gebied en wat doet hij daar aan? Vertel hem dat jij van een partner meer verwacht.

Hij woont niet bij jou in, dus waarschijnlijk woont hij nog thuis. Als jij hem vertelt dat je het niet ziet zitten met hem zal dat een klap voor hem zijn maar zullen ze hem thuis niet opvangen?
Van artsen wordt wel eens gezegd dat het een beetje psychopaten zijn. Ze doen hun patienten bewust pijn, maar het gaat uiteindelijk om het einddoel. Jij moet hem pijn doen en dat doet ook jou zelf pijn. Maar uiteindelijk, voor jou zal dat zeker beter zijn naar de toekomst gezien. Het geeft jou de vrijheid om een partner te vinden die beter bij jou past.

Ik neem aan dat jij wel eens bij zijn ouders op bezoek komt. Misschien zou het goed zijn om daar eens mee te praten en te vertellen dat jij het met hun zoon niet meer ziet zitten. Zij kennen hem en weten best hoe hij is. Zo kan je dan geleidelijk aan een situatie creeren waarin iedereen het onvermijdelijke aan ziet komen en er misschien in berust.
Als ik het goed interpreteer hebben jullie geen seks (meer). Dat moet toch ook wel wat zeggen!

Het gaat moeilijk worden en ik wens je veel wijsheid en sterkte.

Noem het dan geen mannelijkheid maar stoerheid

Ts hier. Ik weet dat ik het erover moet hebben, maar ik vind het moeilijk. Ik wil niet dat hij zichzelf stom gaat vinden en dat gaat hij ws wel doen als ik zeg dat ik mannelijkheid mis. En stel ik maak het uit, dan vraag ik me af of hij er overheen komt. Hij huilt snel en is erg gevoelig. Hij heeft buiten mij eigenlijk niks om zich op de focussen. Geen sport, hobby enz. Heb al vaker aangekaard dat hij een hobby moet zoeken, maar dan weet hij niet wat en hij gaat niet op zoek.

Oef, wat een moeilijke vraag. Ik zou beginnen door er met hem zelf over te praten. Niet in verwijtende zin, maar meer als overleg over hoe je hem ervaart en of hij niet wat flinker kan worden. Lukt dat niet dan denk ik dat je beter kunt stoppen met de relatie en eventueel wel vriendjes blijven.

Ik kan sommige punten die je zegt wel begrijpen, maar waarom ben je in eerste instantie bij hem geraakt. Je vond hem sowieso fysiek aantrekkelijk en zijn persoonlijkheid zal ook wel leuk geweest zijn toch? Al wordt iemand iets zwakker, dan ziet hij er niet ineens als een heel ander persoon uit. Een relatie draait om communicatie, zoals ik al zei, ik kan sommige punten wel begrijpen maar waarom bespreek je dit hele verhaal niet met hem. Als hij niet wil veranderen en jij dat niet goed vindt ga je weg. Ik zou alles wat je hier hebt geschreven aan hem laten lezen of het vertellen en dus gewoon eerlijk zijn.

Dag TS, Ik heb eens een boek gelezen van de psychiater Jeffrey Wijnberg, 'Het neurotisch handboek'. Daarin beschreef hij een aantal karakteristieke persoonlijkheidsmodellen 9 stuks). Een daar van was het type dat 'lijdt aan het leven'. Jouw vriend lijkt mij zo iemand. Om het maar rauw te zeggen, het is geen flinke kerel. Alles is zwaar en moeilijk.
Die Wijnberg doet aan wat hij noemt confronterende psychotherapie. Hij laat je zien hoe jij bent en wat dat voor onaangenaamheden voor jou zelf en voor je omgeving met zich meebrengt. In dat boek vertelt hij van elk type ook de positieve kanten van zo'n persoonlijkheid voor de omgeving, maar dat maakt het er voor jou zelf niet echt leuker op.

Jouw vriend zal moeten inzien dat hij op de manier zoals hij nu is nooit een fijn leven kan hebben met respect van anderen en een goede relatie. Nu al verlies jij je respect voor hem en eventuele kinderen zullen ook geen respect voor hem kunnen opbrengen. Dat wordt met de tijd alleen maar erger.
Er zijn als het om jouw levensgeluk gaat twee mogelijkheden, of jij maakt het uit, of hij verandert. Als ik je verhaal zo lees dan neig jij naar het eerste, maar dat vind je zo zielig voor hem. Je vindt hem daarnaast ook fysiek niet aantrekkelijk meer. Wat dat betreft kan liefde veel compenseren. Maar, als dat er ook al niet meer is, wat blijft er dan nog over? Je kan hem als vriend houden, maar als levenspartner???

De persoonlijkheid die hij heeft is zo ontstaan tijdens zijn opgroeien. Weet je hoe het bij hem thuis was? Hoe zijn schoolcarriere was? Deed hij wel eens aan sport in een vereniging of zo iets? Die persoonlijkheid zit diep verankerd in hem en zal moeilijk te veranderen zijn.
Die Wijnberg heeft heel veel boeken geschreven, hier vind je een overzicht: archief.wijnbergenwijnberg.nl/media/boeken/ Misschien zit er iets bij waar jullie wat aan hebben, maar ik denk dat een regelmatig bezoek aan de sportschool hem misschien meer zal helpen. En een verbod op klagen!

Wat jij wilt en wat je vriend wil, dat moeten jullie zelf uitmaken. Er moet iets veranderen. Of jij het nog ziet zitten, of hij zelf inziet dat het op deze manier niet gaat en dat hij moet veranderen, dat zijn vragen die jullie moeten beantwoorden. Veel sterkte!

Ben even bij mijn moeder. Zie net de Sigmund-strip achter in de Volkskrant van vandaag. Die gaat hier over. Zal voor ts niet behulpzaam zijn, integendeel.