Je maakt het jezelf net makkelijk, want als je een Dare/Doen kiest dan kun je verwachten dat je een lastige en wellicht, in jouw geval, onprettige opdracht krijgt om uit te voeren. Als ik het goed lees is dat meisje wél in jouw broekje gegleden met haar hand, maar of je erdoor klaarkwam lees ik er niet in. Maar, of je nou kreunt of niet, het voelde niet goed voor jou, en dan is het aanranding. Wél zo handig als je nee zegt, je grens aangeeft, dat dat ook in lijn is met je lichaamstaal, het kreunen. Maar, zolang je maar duidelijk hebt aangegeven dat zij over jouw grens ging, dan was ze niet goed bezig. Tja, ik snap dat het je aangrijpt, maar toch, maak het ook niet groter dan wat er feitelijk is gebeurd. Zij is over jouw grens gegaan, fout, jij vond een Dare wel spannend, niet echt slim. Ik zou zeggen: leer ervan, en laat je niet uitdagen verder te gaan dan je wilt.

nare situatie maar succes met je trauma (niet gemeen bedoelt)

Hey TS hier, ik heb jullie reacties gelezen en ik zal inderdaad eens kijken voor een therapeut ofzo heel erg bedankt

Heyy,

Een vervelende situatie :(, ik geef je gelijk! Als je nee zegt is het ook nee! Je lichaam is van jezelf! Je zou mogelijk naar een huisarts gaan of met een vertrouwenspersoon anoniem praten om het te verwerken.
Je zou ook aangifte kunnen doen. het artikel zegt: ''iemand dwingt tot het plegen of dulden van ontuchtige handelingen, wordt, als schuldig aan feitelijke aanranding''

Het is natuurlijk aan jezelf of jij aangifte wilt doen en het kan mogelijk helpen met het aflsuiten van dit nare hoofdstuk.

Wat een nare ervaring zeg, je kan bij de huisarts om hulp vragen ander blijf je ermee zitten

Als je duidelijk zegt: "nee dat wil ik niet", en ze doet toch voort, dan is het aanranding. Punt uit. Wel of niet kreunen, maakt niet uit: dat kan trouwens ook van de pijn of onmacht zijn. Wel of geen relatie, maakt ook niets uit: hier in Vlaanderen bestaat juridisch de term "verkrachting binnen een relatie".

Wat je daarmee nu moet doen, is weer een andere vraag? Het beste zou zijn als je een nuchter, kalm gesprek zou kunnen hebben met die ander, en zij zelf toegeeft dat ze te ver gegaan is, spijt heeft, en haar oprechte excuses aanbiedt. Op die manier raak je het snelste van je emotionele upset af, denk ik. En je maakt die ander niet tot vijand. Je kan haar dat ook zo zeggen: dat je geen vijanden wilt zijn, maar dat ze wel wilt dat ze inziet dat ze te ver ging, en dat ze haar excuses aanbiedt. Maar of ze dat gaat willen?

Vertellen aan jouw en haar ouders is ook een optie. Maar dan verkrampt iedereen en krijg je wellicht langdurige ruzies tussen families. Idem als je naar de politie gaat. Misschien verergert dat het trauma wel. Helemaal niets zeggen of doen is ook niet goed, dan blijf je er ook mee zitten.

Dat moet je allemaal afwegen, denk ik. Wat is voor iedereen het beste op lange termijn? Probeer alles wel kalm en rustig op te lossen. Geroep, getier en gescheld maken het alleen maar erger.