Beste meid, Wat jij daar allemaal vertelt daar klopt helemaal niets van. Meisjes van twaalf - dertien jaar die horen netjes naar school te gaan, 's nachts thuis in bed te liggen en hooguit te dromen van wat jij daar allemaal vertelt. Drank, roken, liefdeloze seks, op je twaalfde? Op je veertiende heb jij alles al gezien en meegemaakt en is er niets meer om nog naar uit te kijken.

Wat ik mij afvraag, heb jij geen ouders die een beetje op je letten? Als jij tot vier uur in de ochtend zit te bellen met je "vriendje" die ook andere meisjes leuk vindt, (hoe oud is hij?) hoe gaat het dan op school? Of heb je school inmiddels maar gelaten voor wat het is omdat het toch niet interessant of leuk is?

Misschien dat alleen je relatie met die jongen en vandaag voor jou belangrijk zijn, ga dan maar zo door, maar er is ook nog een morgen. Hoe zie jij de rest van je leven of is dat iets wat je dan wel weer ziet?

Als ik jou kende dan zou ik mij ernstig zorgen maken, maar ik ken jou niet. Wat er verder met jou gebeurt daar zal ik nooit wat van weten en dus raakt het mij niet. Maar jou en de mensen die om jou geven, die raakt het wel! Wat ik jou geven wil is dit verhaaltje en het serieuze advies om eens goed na te denken waar jij mee bezig bent en waar dat toe leidt. Is er niet iemand waar jij mee praten kan, die een beetje op jou wil letten?
Hoe gaat het nu met je zus? Is zij hoe jij worden wil?