Ik heb hier ook ervaring mee, maar dat met een meisje dat ik al heel lang ken (sinds 11/12 jaar). Ongeveer 4 jaar geleden kregen we uit het niets ineens heel veel contact en ik begon haar steeds meer op een andere manier te zien. Op een gegeven moment gingen we flirten en elkaar echt anders zien alleen trok zij de stekker uit ons contact omdat ze meer begon te voelen en dat niet wilde. Voor mij was het pijnlijk, omdat ik echt verliefd was geworden op haar. Ik zou het met haar erover hebben, dat je lesbische gevoelens hebt voor haar en dat als zij die niet heeft dat helemaal goed is. Als zij hetero is moet je dat accepteren, maar zou je haar wel kunnen vragen om er voor je te zijn als een vriend in een periode waarin jij gaat ontdekken dat je op meisjes valt.

Heyy,
Ik ben zelf ook verliefd op een jongen die veel te jong is voor mij. Ik vind het ook lastig om me daar over heen te zetten. Het is je vriendin, dus haar vermijden is een beetje gemeen. Hm, lastig. Ik volg mee :)

Ik heb dit ook, alleen zit het anders ik wil namelijk ANDERMANDS vriendschap niet verpesten.
Een jongen uit mijn klas kwam vandaag uit de kast en had gevoelens voor mij, alleen heb ik die gevoelens niet voor hem.
zijn beste vriendin (geen relatie) vroeg mij ook om verkering, ik ben een beetje (tot over mijn oren) verliefd op haar maar ik wil niet hun vriendschap slopen, heeft iemand tips?????

Lieve schat ik ben zelf ook lesbisch en ik ben ook verliefd op mijn vrienin en zij is er achter gekomen en ze is ook lesbisch maar je kan er zelf niks aan doen en als het zo is dan is het zo

Hoi,
Ik begrijp heel goed hoe je je voelt. Een hele tijd terug zat ik in precies dezelfde situatie. Ik heb me heel vaak afgevraagd waarom ik nou precies haar leuk moest vinden. Ik voelde me net als jij best wel ongemakkelijk en ook een beetje schuldig als ik er over na dacht. Maar ik besloot het maar een beetje weg te duwen en gewoon te doen alsof er niks aan het handje was. Dan zou het vanzelf wel weggaan, toch?. Nou, geloof me (hier komt mijn eerste tip) zo werkt dat dus absoluut niet. In ieder geval niet in mijn geval. Het werd eigenlijk steeds erger en elke keer als we iets gingen doen samen, of dat nou in een groep was of met z'n tweeën, voelde ik me vet ongemakkelijk.
Ik had wel het geluk dat ik heel goed met haar kon praten en dat ik alles bij haar kwijt kon zonder dat ze me zou judgen. Dus, (tip #2) ik heb dat dan ook gedaan. Ik heb er wel iets van een half jaar voor nodig gehad om genoeg moed op te bouwen, maar ik heb haar uiteindelijk verteld dat ik haar leuk vond. Zoals ik al had ingeschat was het niet wederzijds, maar ik ben echt, echt heel blij dat ik het toch gedaan heb. Het was wel een beetje een ongemakkelijk gesprek, maar ze had er begrip voor en ze deed er verder ook helemaal niet raar over. Ik was daarna echt niet in een keer over mijn verliefdheid heen, maar ik kon in ieder geval weer fatsoenlijk met haar in 1 kamer zijn. Nu, iets meer dan een jaar later, zijn we nog steeds hartstikke goede vriendinnen.
Ik weet niet precies hoe close jullie zijn, en of je überhaupt al uit de kast bent, maar mijn advies is om er met haar over te praten. Je moet het natuurlijk niet ineens voor dr neus gooien. Begin desnoods met het uitleggen van de situatie waar je in zit. Dan hoef je er nog niet bij te zeggen dat het om haar gaat. Of praat er eerst met iemand anders over die je vertrouwt.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt.

Oh en mijn laatste tip is dat je je absoluut niet schuldig moet voelen over je gevoelens. Dat maakt alles uiteindelijk 30 keer erger, terwijl je er niks aan kan doen. Het is tenslotte geen misdaad om iemand leuk te vinden.