hoi, ja ik weet het toevallig al lang en mama had het zo wel eens een beetje gevraagd en toen had ik het maar gewoon verteld dat ik jongens leuk(er) vind. Maar ja, ik kwam de laatste jaren, voor ik uit de kast kwam, eigenlijk alleen nog maar met jongens thuis. Op zich niet zo gek natuurlijk op die leeftijd, maar daarvoor speelde ik ook wel soms met meisjes uit de buurt. Maar zo tegen de puberteit begon ik meisjes een beetje ongemakkelijk te vinden. Ik was een beetje bang dat ze van alles van me wilden, zoals kusjes en miss nog wel meer. Vanaf toen ging ik veel minder met meisjes om. Alleen nog wel een beetje met die meisjes die ik al langer kende. Maar ja, iedereen is verschillend. Er zijn niet echt regels op welke leeftijd je het moet weten ofzo. Ze zeggen ook wel eens dat niet iedere homo evenveel homo is, zeg maar. Sommige vinden zichzelf 90% homo en andere bijvoorbeeld 50% en daarnaast meisjes ook 50% ofzo en alles er tussenin. Sommigen vallen meer op de persoon en niet zozeer op het geslacht. Dus er zijn heel veel verschillende mogelijkheden. Daar moet je zelf een beetje achter komen.
Ik herken wel wat je over die vriend schrijft, waar je mee naar de bios/logeren bent geweest. Dat voelt echt speciaal en je zou wel meer dingen willen zeggen en/of doen, maar dan weet je weer niet hoe en wat en wat de gevolgen ervan zijn. Das soms best ingewikkeld. Ik snap het gevoel wel, hoe dat voor jou voelde op dat moment.
Zelfde met andere leuke jongens, dat je niet bij iedereen seksuele aantrekking hebt, maar wel een ander soort goed gevoel. Ik zou het niet uit de weg gaan. Wie weet mis je dan je prins op het witte paard. Je gaat er vast je weg in vinden, hoe je er het beste mee om kunt gaan. Das ook een soort ‘leerproces’ en dat gaat je ook helpen met er achter te komen wat je nou precies voor wie voelt. Het is idd wel lastig om iemand te vinden, waar je je hart bij kunt luchten. Iemand die naar je luistert, maar niet oordeelt, maar die je wel tips kan geven of waar je gewoon ff je ei bij kwijt kunt. Ik denk dat ik wel een paar mensen om me heen hebt, waar ik daarvoor bij terecht kan. Het is voor mij, denk ik, ook wel iets makkelijker, omdat anderen al jaren weten dat ik op jongens val. Met vrienden praat ik er af en toe wel over, maar behalve gay ben ik ook gewoon een puber die naar school gaat en sporten leuk vindt en zo. Als het moet kan ik bij ze terecht en verder gaan we met elkaar om als andere pubers met hun vrienden, denk ik.

TS hier. Heel erg bedankt voor je reactie ;)! Ik vind het echt vet dat jij al zeker weet dat je homo bent en het ook durft te zeggen aan je vrienden. Ik heb veel vrienden, maar 2 ervan weten mijn situatie. Terwijl ik best wel open ben en veel aan mijn vrienden vertel. Dit is alleen een ding waar ik nog een beetje onzeker over ben, omdat ik niet precies weet of ik nou homoseksueel ben of niet. Op 1 vriend (wat ik ook al in mijn topic heb gezegd) ben ik dus echt verliefd geweest. Een avondje met hem naar de bioscoop en logeren was voor mij heel speciaal. Zo speciaal dat voordat ik weer weg was al begon te huilen. Gelukkig heb ik het nog in kunnen houden, maar daardoor weet ik zeker dat ik verliefd op hem was. Ik moet zeggen dat ik op dit moment veel denk aan de jongens die ik leuk vind. Waarvan weer een vriend. Bij sommige ben ik wel nieuwsgierig naar iets seksueels, maar andere weer niet. Wat je al zegt, het kan ook houden van zijn. Ik denk veel aan een paar jongens (dat zijn er een stuk of 2 of 3) maar daar hoef ik niks seksueels mee. Maar ik vind ze wel knap en daar denk ik veel aan. Daarom weet ik niet of het verder gaat dan houden van. Ik weet het echt niet. Voor de rest is het bij mij zo dat als ik verliefd ben, dat dat niet snel weggaat. Ook al ben ik op een (in)directe manier afgewezen. Daarom denk ik dat als ik met "knappe" vrienden om ga, dat ik daar snel verliefd op ga zijn en dat de verliefdheid weer traag verdwijnt. Zelf zie ik het ook niet zitten om het aan die vriend te vertellen waar ik op dit moment mee zit. Hij is niet zo'n persoon die veel over meisjes praat, maar al helemaal niet over jongens. En bij de vorige heb ik ook zulke gedachtes gehad als: "Ik wil het hem vertellen, maar ik ben bang dat hij het niet kan handelen".

in je puberteit gebeurt er van alles en sommige dingen kun je nu eenmaal niet tegen houden. Zelf ben ik ook regelmatig verliefd op meerdere jongens tegelijk. Dus, je bent niet de enige. We zijn tenminste met zn 2-en, voor zover je dat gerust stelt dan hahaha. Maar serieus, ik weet ook wel dat ik niet met al die jongens iets kan. Van sommige weet ik zeker dat ze niet op jongens vallen en dus wordt dat nooit wat qua verliefdheid en meer. Voor mezelf ben ik er wel al jaren uit en ben sinds mn 13e uit de kast. Ik val alleen op jongens. Al mn vrienden weten dat ook. Soms zeg ik wel eens tegen een vriend dat ik die gevoelens voor hem heb. Dat werkt niet bij iedereen, dus je moet eerst wel goed nadenken of het kan. Sommigen reageren er nou eenmaal raar op. Ik wil de goede band met mn vrienden niet op het spel zetten. Die verliefde gevoelens vlakken bij mij wel af als ik weet dat het toch nooit wat wordt. Dan kies ik er voor om onze vriendschap te houden zoals die is en dat lukt ook wel. Ik weet niet of jij er al helemaal uit bent, wat je voor wie voelt? Het is niet gek als je in de puberteit nog niet alles zeker weet. Das best normaal, denk ik.
Is het bij jou echt verliefdheid of meer houden van? Je kunt van iemand houden om wie hij is en wat hij voor je betekent, zonder dat je een seksuele relatie met hem wilt hebben. Vriendschappen worden anders als je in de puberteit komt, nou ja, zo vond ik dat. Ze verdiepen. Je vertelt elkaar op die leeftijd sneller ‘geheimen’ over wat er in je om gaat en zo worden vriendjes van de basisschool echte vrienden om het zo maar te zeggen. Ze gaan een belangrijkere rol spelen. Je vindt er meer steun bij als vroeger en dat geeft ook een ander gevoel. Je gaat meer om ze geven, vanwege de rol die ze in je leven spelen. Het kan natuurlijk ook, dat je bi/bischierig bent Daar is ook niks mis mee natuurlijk. Aan jou om uit te vinden hoe je daar verder achter komt. Ik zou me er niet al te druk om maken en gewoon je leven leven. Gewoon blijven omgaan met de vrienden die je nu hebt en mocht er iets speciaals ontstaan, dan zie je het wel als het zover is. Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Misschien ben je door dit mega lange verhaal wel afgeknapt op jongens en dan is het ook niet voor niks geweest, toch? Het allerbeste en ik lees t wel als je nog iets wil vragen of zeggen. Mij bedanken ofzo hahaha.