Het gewoon even van me af typen.

Heeele tijd terug, ongrv 2jaar volgendsmij, werd er oppeens n meid toegevoegd in een al onbekende groeps app waar ik ookal in zat. Na een beetje aanklooien kreeg ik gevoelens voor die meid, (ookal woont ze een uur rijden verderop) zij vond mij ook erg leuk, dus na een half jaartje of iets had ik de stap gewaagd om te vragen of ze iets met mij wou beginne (tenminste proberen) ookal was de afstand tussen ons wat groter had ik toch de mogelijkheid om haar vaak te bereiken zonder problemen, maargoed. Ze zei nee. Ze vond me echt heel lief maar uit eindelijk kwam het er op neer dat ze de afstand te groot vond en mij meer zag als broer (??) Na dat ze nee had gezegd dus was eigenlijk niets veranderd. Nogsteeds verliefd pratende etc. Dus ik vroeg me af hoezo doe je dan nogsteeds zoals eerst terwijl je niks met me wilt beginnen.. daar werd ik gefrustreerd van en begon in erover te discussiëren met d'r.. uit eindelijk uitgelopen tot laatzegge flinke ruzie dat we elkaar ni meer spraken, toen heb ik haar na de lange stilte van n week geappt met excuses en spijt.. toen probeerde ik haar te zien meer als vriendin (niet als in relatie) toen had ze ook oppeens n vriendje gekregen maar werd ze gedumpt door binnen een maandje .. in die periode had haar vriendin een feestje, die vriendin kende in ook van de groepsapp dus ben ik uiteindelijk op verzoek van haar gekomen naar dat feestje waarbij ik eigenlijk niemand ooit nog in het echt had gezien (inclusief haar..) dus ik bij het feestje geweest met volle spanning haha, verliep helemaal top.. nog stiekem klein beetje geknuffeld. Na die tijd was ik eigenlijk alleen nog maar meer verliefd op haar geworden maja.. altijd die struggle van gaat het ooit iets worden (ik dacht van wel, ik geef ni op ze is het waard! Ze was zo mooi, en leuk als hoe ze doet) dus na lange tijd volhoudende en nog contact kreeg ik oppeens contact met n andere meid, en daarmee ben ik toen een relatie begonne (duurde halfjaartje) zij(mijnex) zei dat ik die meid (waarop ik nogsteeds verliefd was maar meer als vriendin begon te proberen te zien) moest loslaten, dus ik kon mn ex ni teleur stellen en blokkeerde haar... na hele hoop verdriet en tijd weer contact opgenomen met dr, alles doorgepraat wat er was gebeurd en ik het eg niet had moefen doen, ze heeft me ervoor vergeven gelukkig toen.. daarna had ik t uit gemaakt met die ander(ging al slecht da wijf was gek ofzo((ander verhaal)) daarna was het praten met haar heel anders.. alles ging heel voorzichtig, en daarna iets losser weer maar nooit meer hoe t was (zo verliefd dat we tegen elkaar praatte) toen was ik n xtje bij efteling waar zij dichtbij woonde en hebben we daar ook weer gemeet met elkaar. Na die tijd had ik nogsteeds dat verliefde gevoel.. ze was niet veranderd nogsteeds het droommeisje.. alleen na die tijd pratende we steeds minder en soms weer wat meer maar minder als eerst.. maar ik heb nogsteeds de hoop dat ze de mijne word.. door die tijd heen weten we heel veel van elkaar en kennen we elkaar al goed. Alleen weet ik nu ni meer wat ik moet doen.. opgeven? (Gaat tegen mijn zin in.. misschien word t wel iets en dsn geef ik op! Dat mag niet gebeuren!) Of opnieuw met haar erover gaan praten. Vertellen dat ik haar na de jaren nogsteeds niet uit mn hoofd kan halen.. maar dan zou ze wss geeoon t zelfde zeggen dat de afstand te groot is of dat ze me meer als vriend ziet.. sinds een maandje zit ik hier echt flink mee te strugglen en doet het me veel pijn hoeveel ik van haar "verlang" maar met in mn hoofd dat het onbegonne werk is. Someday.. I still love you K -W..