Vind hem leuk, hij heeft een ander! TIPS GRAAG!!!

Dit word een best wel lange lovestory, als je daar niet van houdt stop dan met lezen. 3 kwart jaar geleden werd ik verliefd op de broer (H.) van mijn toenmalige beste vriendin (E.). Ik heb het lang voor mezelf gehouden en elke nacht aan hem gedacht. Na een tijdje vroeg E. Toevallig of ik op iemand was, ik zei ja. Ze vroeg wie het was, maar ik wou het niet zeggen. Ik zei allen: "Hij zit een groep hoger en je kent hem". Uiteindelijk heb ik het verteld aan haar en een andere vriendin van E. en mij. Ze zworen om het niet door te vertellen en dat hebben ze ook niet gedaan. In het weekend zijn E. en H. altijd in België en nemen soms vriend(inn)en mee (ook een vriend van H.). Ik ging mee en E. en ik bedachten een plan: Als we de jongens zo ver zouden krijgen om met z'n 4en op een kamer te slapen, dat we dan s' nachts gingen vragen wie op wie was. De vriend van H. was eerst, op niemand. Toen E. op haar toenmalige vriend. Toen ik, ze moesten raden en uiteindelijk hadden ze het geraden. Ik schaamde me dood toen ik hoorde dat H. op niemand is, ik begon eerst zachtjes in mijn slaapzak te huilen, maar al gauw hoorde je me echt goed. E. troostte me, niet dat dat hielp maar het was lief. Dat weekend vloog voorbij zonder dat H. en ik niet 1 keer oogcontact hadden. Die maandag op school, in de pauze zag ik dat H. een groepje jongens uit zijn klas om zich heen had verzameld en vertelde dat ik op hem was. Iedereen keek naar mij en ik vluchtte weg. Samen met E.. Verder nooit meer contact met hem gehad. Hij ontwijkte me. Een half jaar later (toen ik H. nog steeds leuk vond) zij E. dat hij verkering had met een meisje. Ik deed alsof het me niks deed. s' Avonds barstte ik in tranen uit, op m'n bed. De weken vlogen voorbij, ik zag H. en z'n vriendin steeds gelukkiger werden en mezelf steeds ongelukkiger werd. Steeds als ik ze bij elkaar zag voelde het alsof er een naald door mijn hard werd geboord. Ik werd onzekerder en ongelukkiger. De laatste paar weken was ik echt heel erg ongelukkig, maar het ging niet meer zo zeer over H. En zijn vriendin. Het ging ook over andere dingen. Ik sneed mezelf en heb een paar keer geprobeerd al mijn eten uit te kotsen omdat ik mezelf dik vond. Elke avond huilend aan mijn bureau. Nu: ik heb laatst zo hard gehuild. Misschien 1,5 uur. Ik ben voor de eerste keer naar mijn moeder gegaan en gezegd dat ik heel onzeker over mezelf ben. Ik ben de enige uit mijn klas die denkt als een volwassene en in de puber tijd zit. Ik ben E. verloren als beste vriendin.. Ze is zo speels en je kan geen serieuze gesprekken met haar voeren. Mijn ouders zijn laats ook gescheiden, daar werd ik heel erg verdrietig van. Al mijn verdriet kwam er in een keer uit. Het luchtte echt op. Ik huil soms nog. Hoe het met H. Gaat? Voor mij slecht, voor hem goed. Iedereen uit mijn klas en H.'s klas weet dat ik op hem ben. Ook een super bitch waar ik laats heel erg ruzie mee had. Ze is de hele school roddels over mij gaan vertellen en aan H. Heeft ze vast gevraagd of ik verkering met hem wou, natuurlijk wil ik dat wel, maar H. Heeft een vriendin. Ik wed dat ze ook tegen H. Roddels over me heeft verteld. Ik heb die super bitch EN H. nooit meer gesproken. Ik ben SuperSuperSuper verlegen als het om jongens gaat. Ik heb nog nooit met H. gechat ofzo. Dat durfde ik niet. Nu, vandaag heb ik tegen hem gezegd (via FaceBook) dat die roddels niet waar zijn. H.'s antwoord was "ok". Tja, veel aandacht was dat niet... Wat moet ik nu? Gewoon weer elke avond aan hem denken en niks doen? Ik weet het niet meer!!! X, F