Ze waren de hele tijd aan het vragen "Heb jij al een vriendin" of familie die vroeg of ik een liefje had en dan een vette knipoog, of op familiefeestjes hetzelfde van heeft X nog geen lief? En neefjes die dan plots een "vriendin" hadden. De druk op school / in de klas van iemand te "moeten" hebben en op iemand te moeten crushen en ik had helemaal niemand, ik vond anderen wel leuk enzo maar niet echt dat ik er dan de hele tijd zou mee moeten omgaan. Ook dat hele gedoe van "die is op die"... en weet je wat nog erger was, de jongens die echt een vriendin hadden (en dus geen fake vriendin, dat kwam ook voor) die waren ineens geen vriend meer, ze verdwenen in de armen van een meisje, ze kwamen niet meer buiten, geen voetbal op het plein meer en zo van die dingen, en als je ze nog eens zag dan zaten ze naast een meisje te gniffelen en kussen en aaien en vooral anderen te negeren en te pronken met hun nieuwe aanwinst. Ik moest het aan me laten voorbij gaan het is wss wat iedereen meemaakt, dat de lol erafgaat als de "liefde" in vizier komt en als ik nu 13-14 jarigen zie die hun godin aanbidden en knuffelen terwijl ze hun hele achterban van vrienden achterlaten dan krijg ik buikpijn. Er is een grote druk ja, om een partner te hebben

Ken ik wel, ik heb altijd gedacht dat ik meisjes leuk moest vinden maar heb ook op de middelbare stiekem constant het gevoel gehad dat ik jongens van mijn klas wilde knuffelen. Maar onderdruk. Als je dat doet kan het negatief uitvallen dat iemand boos wordt dat het gay is. Ik heb dan ook niet meer dan het verlangen naar een knuffel.

Nou ik vraag me wel eens af of er iets mis met me is. Mijn vriendinnen hebben altijd crushes maar ik heb maar heel soms dat ik me aangetrokken voel tot iemand. Voor mij moet alles kloppen. Het innerlijk en het uiterlijk.