Kapot van frustratie

Sinds een halfjaar heb ik verkering met mijn vriene, die eerst mijn beste vriend was al jaren. De eerste maanden verliep dit goed, na een paar maanden hadden erg veel ruzie. Hij heeft net als ik psychische problemen, wordt soms voor het minste kwaad heeft soms hele periode dat die me niet wil spreken. Sinds een paar weken, probeerden we ons opnieuw op te bouwen. Maar ik loop nog steeds op de tippen van mijn tenen. Ik durf bijna niks meer tegen hem te zeggen, bang ruzie met hem te krijgen. Ernaast, kan hij amper afspreken. Hij beweert alsmaar geen tijd te hebben, dit weekend heeft die 2 x gezegd af te spreken nu zegt hij het voor een 2 de keer af omwille van tijdgebrek. Soms weet ik niet als ik hem in godsnaam nog moet geloven. Raak er alsmaar gefrustreerd van, weet echt niet wat te doen met de situatie.