Zelf ben ik liever vaak ook alleen. Bij mij komt dat door mijn thuissituatie. Nu ik in een pleeggezin woon, proberen mijn pleegouders ervoor te zorgen dat ik meer met vrienden op ga trekken. Ik kan het wel en ik ben ook wel sociaal, maar soms heb ik het liever niet. Wat mij betreft dus heel normaal. Als jij je er goed bij voelt, zou ik die gedachtes van je aan de kant zetten.

Ik heb eigenlijk precies hetzelfde als jij, en ik ben ook niet echt een uitgaanstype ofzo , ik hou gewoon niet van drukte. Sommige mensen zouden zich heel eenzaam voelen als ze alleen zijn, maar jij hebt dat dus helemaal niet. En dan is er ook geen probleem en hoeft jou omgeving zich dus ook geen zorgen te maken. Maar als ik je een tip mag geven : zorg wel dat er iemand is op wie je terug kunt vallen op het moment dat je die behoefte wel krijgt. Je hoeft dus echt geen 20 vrienden te hebben waarmee je dagelijks contacten onderhoudt, , maar 1 of 2 "echte"vrienden naast je familie zou je wel moeten hebben. Succes !

Ik ben zelf ook zeer graag alleen maar je moet je geen zorgen maken van wat andere ervan denken zeg gewoon van ik graag alleen ik weet niet waarom maar er is echt niks met mij geloof me maar ze moeten het wel accepteren maar als je niet zo sociaal bent is dat helemaal geen probleem veel succes nog het komt goed gewoon geloven

Jouw gedrag is wat mij betreft alleen zorgelijk als je er zelf problemen mee hebt. Als je je bijvoorbeeld eenzaam voelt, of contact met anderen mist. Maar als je gewoon vanuit jezelf graag alleen bent, dan is daar niets mis mee. Ik heb het zelf ook wel: ik heb graag veel tijd voor mezelf en als ik met mensen omga, dan onderneem ik liever iets met één of twee personen dan met een grote groep. En hoe meer ik dat van mezelf aanvaard heb, hoe beter ik me erbij voel. :-)