Ik begrijp TS helemaal. De nieuwe vrouw van mijn vader is net zo. Zij heeft ons, we zijn met z'n 3en liever ook niet. Zij heeft er 4 en dat past niet terwijl het ons huis was. Mijn zusje en broertje hadden alle 3 een eigen kamer. Mijn moeder had daar een kapsalon en mijn mijn vader in huis een kantoor. Waar de kapsalon zat is nu de slaapkamer van mijn vader en zijn vrouw. Ik ga haar niet moeder of zo noemen. Dat is zij niet en dat wordt ze ook NOOIT! Het kantoor is slaapkamer geworden voor 1 van die kinderen van haar. De slaapkamer van mijn zusje en van mijn broertje zijn ook voor haar kinderen, hun oude slaapkamer ook. In mijn kamer is een wand geplaatst en daar staat het bed van mijn zusje, mijn broertje slaapt bij de jongste van die vrouw. Haar kinderen hebben daar alle ruimte en rechten en wij moesten maar leren om daar mee om te gaan. Vooral zij en ik kunnen niet samen. Zij meent dat ze mij her op moet voeden. "Ik zal jou manieren bijbrengen" en als dat niet goedschiks kan dan maar kwaadschiks. Ik ben meer dan een kop groter dan dat zij is, ze heeft een poging gedaan om mij een tik te geven maar ze raakte de muur in plaats van mij. Daarna verloor ze haar evenwicht en is ze gevallen en had de pols gebroken en daar geeft ze mij nog steeds de schuld van. Het begon met de deksel van de pindakaaspot. Ik had brood gesmeerd en weet zeker dat ik de deksel er goed had opgedraaid want daar is wel vaker gedonder over geweest. Na mij heeft haar zoon brood gesmeerd. Hij moest snel en hij heeft de pot niet terug gezet en de deksel er ook niet opgedaan. Wie kreeg de schuld??? Ik natuurlijk..... Toen ontstond er weer ruzie en heb ik tegen haar gezegd dat ze op moet houden met ons altijd de schuld van iets te geven. Want dat is met mijn zusje en broertje ook zo. Die van haar doen nooit iets fout!!!! Ik heb al een tijdje een vriendin, bij mijn moeder heb ik een tweepersoonsbed en een eigen kamer. Bij mijn vader deelde ik mijn kamer nog steeds met mijn zusje. Ik slaap daar al een half jaar niet meer en mijn broertje slaapt er nu. Ik kom daar ook niet graag en als ik dat zeg dan zegt zij... oo dan blijf je toch lekker weg, opgeruimd staat netjes, ik hou niet van afval... en dan zegt hij.... Zo heeft ze dat vast niet gezegd..... Toen kon ik me tegen hem ook niet inhouden en heb gezegd dat het een domme sukkel is. Hij vindt het jammer dat ik die mening heb. Ik begrijp gewoon niet dat je een leuke vrouw en 3 kinderen hebt en dat je dan ineens gevoelens krijgt voor een andere vrouw en dat die vrouw je kinderen niet accepteert.

Een man die vrouw en kinderen in de steek laat voor een andere vrouw doet dat omdat hij verliefd is geworden op die ander. Verliefdheid is maar een tijdelijk iets. Het duurt gemiddeld iets van twee jaar en dan moet er liefde voor in de plaats gekomen zijn anders is er geen duurzame relatie.
Als je verliefd bent dan verlies je de ratio uit het oog, de emotie neemt het over. De persoon waar jij verliefd op bent is de baas en kan je alles laten doen. Ook je eigen kinderen in de steek laten.
De kinderen van de man die zijn gezin verlaten heeft zijn de band met de vrouw die hij verlaten heeft. Dat voelt de nieuwe vrouw als een bedreiging, dus zal ze alles doen om die band te verbreken. Ze wil die man exclusief voor haar zelf en die andere vrouw moet uit zijn gedachten verdwijnen. Daarom moeten de kinderen uit het vorige gezin ook weg.

De vraag is wat er gebeurt als de verliefdheid voorbij is en de man tot de ontdekking komt dat hij iets kostbaars heeft weggegooid, zijn vorige gezin, en dat zijn nieuwe gezin nooit zijn echte gezin zal kunnen vervangen.
Sommige tweede vrouwen proberen hun nieuwe man te binden door samen een kind te krijgen.
De vraag is of dat duurzaam is. Die man heeft al een keer zijn gezin in de steek gelaten, wie zegt dat hij dat niet nog een keer zal doen?

Scheiden doet lijden luidt het gezegde en zo is het. Vandaag, morgen en misschien later nog steeds. Een vader die jou in de steek laat, dat vergeet en vergeef je niet zo snel.
Voor duurzaam geluk in je relatie is er maar 1 optie, echte liefde.

J22, geld stelen van je stiefdochter, dat gaat pas ver. M19 moet gewoon contact met haar vader hebben en doen alsof er niets gebeurd is?

Ik begrijp TS en de andere meiden ook. Ik heb niets met de vriend van mijn moeder. Ik ben gay en hij is, zacht uitgedrukt anti..... Ik zie mijn moeder wel maar ik kom niet bij haar thuis als hij er ook is. Ik mag hem gewoon niet om zijn uitspraken, hoe hij doet. Hij bedoelt het niet zo, zegt mijn moeder dan. Ik kan best tegen een grapje maar er is een grens. En dat is tussen die meiden en hun stiefmoeders ook zo. Treiteren kan zoveel ellende veroorzaken en veel kapot maken. Die vaders komen op mij over als slappe dweilen. Het is je vader, ja, maar dan moet hij zich ook als vader gedragen is mijn mening. En zeker bij m19. Diefstal van verjaardagsgeld en dan ook nog ontkennen? En bij TS vind ik het ook niet normaal. Ik zou ook flink boos zijn als mijn stiefbroer of zus zonder overleg mijn kamer bij mijn vader thuis zouden innemen. Dat sta je sls ouder niet toe!!!

@M19: Heftig om te lezen dat zo’n vrouw ervoor gezorgd heeft dat de band met je vader compleet is verbroken. Sterkte toegewenst! Ik hoop voor je dat je over een half jaar of jaar toch weer een beetje contact met je vader zal hebben: wat ik al zei, je kan ook af en toe iets met hem doen, zonder haar erbij 😘

J22, het ging om 165 euro hoor en dit was niet het enige wat ze heeft gedaan en hij nam het gelijk voor haar op. Ik heb een paar weken later hem gebeld. Toen zei hij dat als ik sorry zou zeggen dat het dan een stapje richting de goed kant ging. Ik zei dat zij gewoon mijn geld terug moest geven en dat zij sorry moest zeggen. Zij had het niet gedaan hield hij vol. Het was eerst sorry zeggen en dan verder praten. Daarna hebben we een gesprek bij mijn opa en oma gehad, alleen met mijn vader erbij maar hij bleef bij zijn standpunt. Later heeft de broer van mijn vader bemiddeld, ook tussen opa, oma en mijn vader. Dat draaide ook op niets uit. Zij kreeg van alles de schuld en daar moesten we mee stoppen.

Jouw conclusie vind ik erg kort door de bocht. Het is niet alleen dat geld, het is niet alleen zijn vrouw, het is alles bij elkaar! Na de laatste confrontatie heeft hij gezegd dat hij geen contact meer wil. Mijn broers hebben ook geen contact met hem, mijn opa en oma niet, er is 1 oom die nog wel eens contact met hem heeft maar voor de rest is het contact weg. Ook met vrienden. Wat ik weet zitten ze vaak bij haar familie. Daar doen ze alles mee en zij bepaalt.

M19: Dus omdat de nieuwe vrouw van je vader waarschijnlijk geld van je heeft gestolen en je vader partij voor haar koos, tegen jou dus, heb jij al het contact met je vader verbroken??

Dat gaat wel ver! Ook al was het een inschattingsfout van hem, zou toch proberen na een halfjaartje weer contact met hem te zoeken en een paar keer per maand iets met hem te gaan doen (zie mijn eerste bericht bovenaan).

Ik begrijp uit ervaring wat je voelt. Mijn ouders gingen scheiden toen ik 11 was omdat mijn vader vreemd was gegaan. Zijn vriendin werd zijn vrouw en vanaf het eerste moment dat ik haar leerde kennen gaf ze ons, mijn 2 broers en mij, het gevoel dat we niet welkom waren. Ik was 11 en mijn vader was tot de scheiding mijn held. Ik begon net te puberen, was net ongesteld en zat hoog in mijn emotie. Ik was volgens haar een jankerd en kreeg alles wat ik wilde, vond zij. Toen ik 12 werd kon ik mijn verjaardag niet bij mijn vader vieren. Zo'n drukte vond zij. De ouders van mijn vader zeiden dat het dan maar bij hun moest. Het was ook in een weekend dat ik bij hem was. Dus, bij opa en oma mijn feestje gevierd maar zij had zo'n hoofdpijn en het speet haar vreselijk dat ze echt niet mee kon. Ik had geld gekregen voor een nieuwe telefoon. Die ik had was de oude van mijn moeder. Toen we naar het huis van mijn vader gingen had ik het geld wat ik gekregen had in mijn beurs gedaan die in mijn tas zat. Ik was die zondag nog bij hem en tegen de avond ging ik weer naar mijn moeder. Ik wilde haar laten zien wat ik gekregen had maar al mijn geld was weg!!!!!!!! Ook de 15 euro die ik nog over had van mijn zakgeld was er uit. Mijn moeder heeft gelijk mijn vader gebeld maar dat wijf van hem speelde de onschuld en nam maar al te graag de slachtofferrol aan omdat ze van diefstal werd beschuldigd. Ik moest mijn excuses aanbieden en dat heb ik nooit gedaan en ik heb ook geen contact meer met mijn vader. Mijn opa en oma staan wel aan mijn kant en zij hebben ook geen contact meer met mijn vader. Zij hebben toen mijn nieuwe telefoon betaald wat mijn moeder absoluut niet wilde maar opa en oma stonden erop om dat te doen. Met hun heb ik heel goed contact en mijn moeder ook.

Ik heb me heel vaak afgevraagd waarom. Dat kun jij ook doen TS, maar je kunt het niet terug draaien. Het blijft wel je vader maar het kan niet van 1 kant komen. Weet dat liefde blind maakt en liefde kan iemand behoorlijk beïnvloeden. Dat is met mijn vader gebeurd en dat zie ik in jouw verhaal ook. Jij bent zijn dochter en hij is jouw vader maar daar zal hij ook Is het misschien mogelijk dat jij een brief naar je vader schrijft en dat je die stuurt naar bijvoorbeeld zijn werk? Hoe zit het met zijn ouders, jouw opa en oma dus? Kun je daar hulp van verwachten?

Volgens mij halen jullie verhalen door elkaar. Er was hier i.d een verhaal van een meisje die een relatie kreeg met haar stiefvader. Zij was in oorlog met haar moeder en daar waren ook geen andere kinderen bij betrokken. Dus een compleet ander verhaal.

Ik vind het heel raar dat iemand na een scheiding de kinderen van de nieuwe partner boven zijn eigen kinderen verkiest en zo te lezen zit die man ook behoorlijk onder de duim. Ik weet een klein beetje hoe het voelt. Mijn moeder heeft een korte relatie gehad met een man die ons, mijn broertje zusje en ik, niet accepteerde. Gelukkig duurde dat niet heel lang. Mijn moeder heeft nu wel een leuke vriend en tussen zijn kinderen en ons is het ook. TS ik snap dus waarom je veel liever bij je moeder bent en ook liever naar het gezin van de vriend van je moeder gaat dan naar het nieuwe gezin van je vader. Maar probeer wel contact met hem te houden. Heb je nooit gelegenheid om 1 op 1 met hem te praten? Probeer het eens. En hoe is het contact over jullie tussen je ouders? Misschien kan je moeder dit eens met je vader bespreken? Sterkte meid!!!!

Het is wel duidelijk, die nieuwe vrouw van je vader heeft alles overgenomen, je vader, het huis, alles. Jij en je broertje zijn concurrenten voor haar gezin en zij wil niet dat jouw vader zijn liefde voor haar en haar kinderen deelt met jou en je broertje. Je vader accepteert dat en kiest voor die nieuwe vrouw en haar gezin. In mijn ogen heeft hij niet echt een sterk karakter. Heel fijn voor jou dat je bij de nieuwe vriend van je moeder een thuis hebt gevonden waar je welkom bent. Verder niet echt leuk natuurlijk zoals dat met je vader gaat. In sprookjes lees je wel eens over boze stiefmoeders. Je weet nu hoe dat is.

Je vader zou zich eens af moeten vragen hoe het verder zal gaan als jullie en de kinderen van zijn nieuwe vrouw ouder worden. Voelen jullie dan nog loyaliteit naar jullie vader of is hij jullie kwijt? Zullen de kinderen van zijn nieuwe vrouw hem als vader zien of is alleen hun echte vader ook emotioneel hun echte vader? Voor ouders horen hun kinderen altijd op de eerste plaats te komen. Vraag hem eens wat jij en je broertje nog voor hem betekenen en hoe jullie dat kunnen ervaren.

Ik las eens over een Afghaan die moest vluchten voor de oorlog. Zijn kinderen nam hij mee, want Zijn Kinderen, maar zijn vrouw liet hij achter. "Vrouwen kon je overal wel vinden." Wel wat extreem natuurlijk.

Ik heb hetzelfde verhaal eerder gehoord weet niet zeker of dit een nieuw verhaal is.

Wat J22 zegt vind ik goed advies.

Ik heb het verhaal eerder gehoord met eindelijk dat je samen gaat wonen met je stiefvader.

Waar woon je nu? Dat is mij niet duidelijk.

Verder zou ik wel proberen het contact met je vader te behouden, ook al wil je daar niet meer slapen vanwege zijn vriendin. Misschien op een vast moment per week of per 2 weken een activiteit met je vader doen? Alleen met je vader, zonder die vriendin erbij. Dit kan een kleine activiteit zijn als samen een wandeling of fietstocht maken, maar ook iets groter als samen naar de film, theater, dierentuin, kermis, pretpark etc. gaan.