@TS, jouw vriend is onzeker, jouw wens ligt buiten zijn comfortzone en hij wil het graag goed doen. Daarom vroeg ik er naar gisteren ofzo. Maar ik snap jou ook dat je niet complimentjes wilt geven, terwijl je straf hebt... Misschien beginnen met kleinere/kortere straffen. Hij hoeft dan niet de hele dag te denken: doe ik het wel goed?!?!?! En jij kan hem na afloop vertellen hoe hij het deed en of je nog tips hebt. Maar goed, ik heb makkelijk praten aan de zijlijn. Het lijkt mij, stel dat je mijn vriendin was, wel spannend en leuk om te doen... maar ik denk dat ik er dan gelijk een meer erotische kant mee op zou gaan. Al is dat volgens mij niet wat jij perse wilt ;-)

J22, ik ben zeker al de nodige keren met mijn vriend in de slag geweest. Heb hem verteld dat ik het heerlijk vind om het af en toe niet voor het zeggen te hebben. Hem allerlei dingen aan de hand gedaan die hij zou kunnen doen en hem duidelijk gemaakt dat hij ook zijn eigen fantasie mag gebruiken. Ik wil niet altijd onderdanig zijn dus ook dat als ik echt niet wil ik dat duidelijk aan zal geven, maar dat zolang ik dat niet doe hij zijn gang mag gaan. En dat als ik dat verdiend heb straf altijd kan. Alleen doe ik volgens hem nooit iets verkeerd. Hij heeft weleens iets geprobeerd maar schakelt dan alweer heel snel over op vragen of hij het wel goed doet en of ik het wel wil. Zo is het dan net of ik de leiding heb en dat is juist wat ik niet wil. Ook voor j18: of ik het nodig heb zal nog blijken nu ik thuis geen straf meer zal krijgen. Zelf twijfel ik omdat toen ik dat nog wel kreeg er soms ook maanden lang niets gebeurde en ik het dan niet echt miste. Aan de andere kant kan ik niet ontkennen dat ik die gevoelens heb en dat die waarschijnlijk ook nooit weg zullen gaan.

Meisje 21 natuurlijk vind ik jouw beleving interessant . Het is spraakmakend. Vooral omdat je een meisje bent. Hier is het apart, niet vanzelfsprekend. Maar wie op internet zoekt
naar de foundation discipline methode voor meiden ontdekt dat veel meiden kiezen vooral op Amerikaanse highschool voor een begeleiding waarin straf als normaal wordt beschouwd. Foundation methode discipline op Amerikaanse highschools is zowel bij jongens als meiden zeer populair op deze scholen. Waar meiden ook spanking krijgen, zag hoe jongens als straf een tijdlang in de houding moesten staan op een militaire school. Dan over jou, je hebt afscheid genomen van je thuissituatie, toch geloof ik dat jij voor jezelf dit niet kan loslaten. Zelf ben ik ook op speurtocht. Heb enig contact met andere jongens per mail van een site in het buitenland, maar kwam ook een Nederlandse jongen tegen die een vriendenclubje vormt. Met hem mail ik ook nu. Onderling speelt dicsipline voor hun ook een rol. Zal niet in details treden, maar er zijn jongens die ook genieten van in de houding staan als straf in de hoek. Jouw vriend vind ik ergens best mee gaand. Geef hem de tijd om er aan te wennen denk ik, maar jullie houden van elkaar en er is begrip. Ergens is het wel normaal dat je grenzen opzoekt denk ik. Jezelf tegen komen, al ligt het niet zo in onze cultuur. In andere landen speelt traditie, discipline toch vaker een andere rol dan hier bij ons. Dat merkte ik ook op die privéschool. Die ontgroening was daar een normaal verschijnsel, het hoorde er bij. Toch benieuwd als er nog een verdere ontwikkeling voor jou en je vriend er in zit. Ik zoek nog steeds, al ben ik wel voorzichtig. Dan die jongen 18 begrijp hem wel, zou er best bij willen zijn op oudejaars avond. Hij is best stoer, maar ook onderdanig,. Hoop dat er anderen zijn die ook reageren, moeten meer jongens en meiden zijn die ook deze gevoelens hebben.

@TS ik heb niet eerder gereageerd, wel mee gelezen, maar ik heb een vraag. Je zou graag willen dat jouw vriend meer dominant is toch? Dat hij jou verbiedt naar de wc te gaan, in plaats van dat te vragen. Heb je hem al eens duidelijk uitgelegd dat jij dat strengere nodig hebt van hem? Ik stel me voor dat ik hem ben en dat ik het stiekem opwindend vind dat jij iets moet doen of moet laten. Als ik dat nog een keer zou willen meemaken, zou ik jou ook eerst gevraagd hebben of je dat überhaupt nog een keer wilt doen, voordat ik gelijk een bevel uitdeel. Stel dat ik het mega opwindend zou vinden om naar jouw borsten te kijken terwijl je straf zou hebben, zou ik eerst zeker willen weten dat jij dat ook wilt. En dat je dat niet alleen doet om mij te pleasen. Weet niet of ik het duidelijk genoeg uitleg, maar je snapt me hopelijk. Ik denk dat jouw vriend gewoon rekening met je wil houden en het dominant zijn nieuw voor hem is.

Meisje 21, nogmaals, iedere situatie is anders, maar zowel straf als ontgroening kent vele vormen. Vooral het laatste kent angst soms voor het onbekende, wat ik wel eens leest, maar geeft ook een soort van spanning wat opwindend kan zijn. Heb een begeleider die ik leerde kennen door een andere jongen die ouder was dan mij. Heeft enkele jaren begeleiding gehad, ook nog enige tijd samen met mij, maar is gestopt. Toen hij 20 was, nu 21, en een vriend had. Hij vond zichzelf nu te oud hier voor.
Maar vond het wel spannend samen met hem, soms moesten ook wij een tijdje in de hoek staan, of tegen een muur in de houding. Wachtend op een gesprek. Ergens was het vervelend, maar je kon wel nadenken en later praten we er samen over. Hij vond het ergens wel erotisch zei hij, omdat we alle twee zaten te wachten op een gesprek en de straf soms die we kregen. We hadden alle twee alleen altijd een sportbroekje aan. Zal eerlijk zijn , vind het wel spannend en stoer, maar geeft ook vaak een opwinding. Met oudjaar komt een vriend van mijn begeleider sávonds en ook die jongen met wie ik samen begeleiding heb gehad en zijn vriend. Als jongste moet ik de heren bedienen met een zekere vorm van onderdanigheid. Als ze iets bevelen moet ik in de houding staan, dat zeker, en dat geeft me ergens toch wel een opwinding. Benieuw naar jouw verhalen, en ook dat meisje van 22 heeft gelijk, jij en ik moeten de ruimte krijgen om dit inhoud te geven, niet alleen nu maar ook later. Heb het gewoon nodig, geeft me rust, en voel me veel zelfverzekerder.

Dank je m22. Het is natuurlijk zo dat mijn vriend ook heel veel goede kanten heeft, anders was het mijn vriend niet. Dat hij geen steun gaf was ook weer niet heel erg. Meer dan 15 jaar heb ik mijn straf alleen moeten doen en dus is het eigenlijk logisch dat ik het nu ook volledig met mezelf moest uitvechten. Verder is het een beetje dubbel met hem. Zelf lukt het hem niet om mijn onderdanige kant te voeden maar hij was die dag wel heel erg opgewonden geraakt doordat ik de hele dag in de hoek moest staan. Hoewel hij net als iedereen tegen mijn achterkant aankeek en het dus niet of nauwelijks te zien was vond hij het feit dat mijn borsten bloot waren helemaal geweldig. Net als toen ik in de avond in mijn broek plaste. Daarvan heeft hij al gevraagd of ik het voor hem nog eens wil doen. Dat bedoel ik. Dan vraagt hij het in plaats van dat hij me verbiedt om naar de wc te gaan. Durfde hij maar wat meer met me. Laat ik eerlijk zijn over mijn opwinding bij straf. Dat is niet ondanks, maar juist vanwege dat hele rijtje van vernedering, machteloosheid, buitengesloten en dus eenzaam zijn, schuldbewust zijn enzovoort. Het feit dat ik bijna bloot ben is ook maar een stukje daarvan. Toch zou ik die dag niet gedaan hebben als ik vantevoren had geweten hoe het zou lopen en wat de impact was.

@TS: best ingewikkeld, een vriend hebben maar bij hem niet goed met je onderdanigheidsgevoelens terecht kunnen, en feitelijk nul steun hebben aan hem tijdens die hele lange dag dat je je straf uitstond, ook al had je daar zelf om gevraagd.

Onderdanigheid en opwinding, nat worden, en niet een beetje ook nog eens, terwijl je je straf staat uit te staan, het blijft intrigerend en spannend. Ik gun je dat jouw onderdanige behoeftes de ruimte krijgen om zich te ontwikkelen, simpelweg omdat je dat nodig hebt en er intens van geniet, dwars door de vernedering van gestraft worden heen.

J18, ik wil best reageren maar weet in jouw geval, en ook bij j21 niet goed wat te zeggen. Wat ik bij jullie lees is dat jullie het best stoer vinden om te doen en mee te maken en het lijkt toch dat het vooral iets voor jongens is. Dan vraag ik me wel af of jullie er, net als ik van het hebben van straf, ook opgewonden van raken. In ieder geval heeft wat ik nu heb meegemaakt heel veel indruk achtergelaten, zowel negatief als toch ook positief, die ik verwerk, onder andere door hier erover te schrijven, maar dan wel het liefst door te reageren op vragen. Als die er niet meer zijn ga ik niet zomaar hele verhalen posten die misschien niemand leest.

Meisje 21, waarom zo negatief als anderen ook reageren, het hoeft toch niet altijd hetzelfde te zijn.? Jij plaatst een topic over een beleving van je zelf, waar je vanaf je jeugd mee te maken hebt gehad. Nu, dat ging dus over in de hoek staan, wat gevolgd werd door veel lezers. Nu, zijn er anderen die zich hier ook in herkennen al is de situatie totaal anders. Maar ook niet alledaags, al is de situatie totaal anders dan van jou. Juist al die verscheidenheid geeft juist meer lees plezier vind ik. Waarom moet het alleen over jouw situatie gaan? Als iemand me vragen stelt geef ik antwoord terug. Maar heb ook wel op jou gereageerd en vragen gesteld, dus snap het ergens niet dat je nu wilt stoppen. Ik vind alle reacties en verhalen wel zinnig, ook al heb ik het zelf niet mee gemaakt zoals een ontgroening. Maar wel leuk om te lezen, evenals in de hoek heb ik ook nooit gestaan, maar vond jij verhaal hier over wel interessant, of had zoiets, dit is wel totaal iets anders. Dus als je nog meer verhalen hebt of iets kwijt wil, hoor ik het graag.

Aangezien het nu over ontgroening, begeleiding (waar hebben we dat eerder gezien) en billenkoek gaat en ik geen reacties meer zie waaraan ik een zinnige bijdrage kan leveren ben ik weg van dit topic en ga ik iets leuks doen.

Eens j. 21. Weet niet of ik het wel zo fijn zou vinden op een privé school. Een ontgroening nooit mee gemaakt, ergens is het misschien wel spannend om zoiets mee te maken.
Heb geen seks met die jongen die me begeleiding geeft, hij is ook ouder dan mij.
Voorkeur uiterlijk, moet wel een echte jongen zijn, stevig geen probleem, ben ik ook. Preuts zijn we niet, badkamer gaat niet op slot.
Hij is wel dominant in die zin, hoef niet te liegen, de eerste dat ik bij hem was vroeg hij of ik op jongens was. Zei, dat ik het niet zeker wist en twijfelde. Hij keek me doordringend aan en zei, lieg niet, weet zeker dat je niet met meiden hebt. Ik loog bewust en dat had hij door, en later op de avond gaf ik het toe. En kreeg ik voor het eerst een pak op mijn billen, wel met een sportbroekje aan.

Meisje 21 jongens maar ook meiden kunnen onderdanige gevoelens hebben. Maakt niet uit wat je bent hetero, homo, lesbisch.
Eerder al gereageerd over mijn ontgroening op een kamp van een privéschool. Samen met een andere jongen.
Merkte dus en gaf later toe dat hij die vernedering wel spannend vond. Beetje drillen, joelen, harde aanpak. Vond het niets tot ik merkte en vertelde dat hij het wel spannend vond.
Leek me ook wel iets voor jongen 18. Dan een vriend is toch makkelijk te krijgen. Heb je voorkeur voor uiterlijk.?
Begrijp dat je geen seks hebt met je begeleider die ouder is. Maar zien jullie elkaar ook niet bloot. Of krijg je als je niet gehoorzaamt op je broek.
Wij kregen als afsluiting enkele slagen van iedere jongen 2 klappen op de blote billen. Vind ik zelf beter bij stoere jongens passen en jij.?

J18, een relatie vind je niet, die overkomt je. Ik ben heel erg blij met hem maar hij sluit ook niet in alles aan op wat ik zou willen. Mijn onderdanige gevoelens kan ik niet goed bij hem kwijt. Hij doet weleens iets maar alleen als hij helemaal overtuigd is dat hij mij niet kwetst en ik het niet erg vind. Hij stond wel achter me bij mijn idee voor een laatste keer straf, maar alleen omdat ik het wilde. Maar op mijn dag in de hoek was hij op de achtergrond. Toen moest ik het helemaal alleen doen, ook op de momenten dat ik het moeilijk had.

Jij hebt wel een vriend meisje 21. Dus ben je niet alleen. Heb wel een jongen die ouder is en met begeleidt, maar jammer nog geen vriend van mijn eigen leeftijd. Zou het wel willen en zou helemaal mooi zijn als het een jongen was die een conservatieve opvoeding en begeleiding ook kan waarderen.

J21, een uitgebreid verslag ga ik niet maken. Er is wel om gevraagd maar dan wordt het een soort roman. Wat ik wel wil doen is op dingen die gezegd worden reageren en vragen beantwoorden. Dan vertel ik ook niet van alles dat niemand interesseert. De hele dag soppen is ook wel wat overdreven. Niet elke opwinding geeft dat, soms speelt het zich ook alleen in je hoofd af. En zoals ik al zei was het niet alleen feest. Afgezien van een paar pauzes die al voorbij waren voordat ze goed begonnen waren heb ik wel de hele dag met straf in de hoek gestaan. Daar komt geen einde aan en ik heb me een aantal keer afgevraagd waarom ik er in vredesnaam aan begonnen was en of ik niet gewoon kon stoppen. Om vervolgens mezelf te overtuigen dat ik vol moest houden. Het was mijn eigen keuze geweest, het was eenmalig en hoewel ik er spijt van had dat ik ervoor was gegaan zou ik er ook spijt van kunnen krijgen als ik het niet af zou maken. Dan voel je je echt niet steeds goed. Maar dat hoort erbij. Althans in mijn gevoel.

Foutje bedoel dus meisje 21. Zelf zou ik het nooit zo lang volhouden om op één plek te staan.

Dan heb je toch die hele dag aardig staan te soppen ts, als ik het zo mag noemen, maar jullie hebben er genoeg erotische opwinding voor in de plaats en dat is het belangrijkste.
Eind goed al goed dan. Ik begrijp best dat je erg moe was en ik begrijp dat sinds covid een keer in je broek plassen niet erg meer is. Ik heb toen ook een keer vreselijk op knallen gezeten, maar dat is na ademen het laatste wat ik op zal geven. Best interessant wat je allemaal om kunt zetten in erotische gedachten. Niets mis mee en leuk dat je er zo open over bent Heb ik goed begrepen dat je er een groot verslag van ging maken of was dat iemand anders?

J21, onze relatie is opwindend genoeg hoor. Het is niet zo dat ik alleen af ga op straf. Maar het is wel zo dat ik het daarbij ooit opgelopen heb, als jong meisje had ik al dat gevoel in mijn onderbuik als ik in de hoek moest staan en in de loop van de jaren zijn die erotische gevoelens heftiger geworden. Stel je er ook niet teveel van voor, als klein kind stond ik best vaak in de hoek maar de laatste aantal jaren kwam het nog hooguit enkele keren per jaar voor. Misschien niet heel doordacht van mijn ouders om "in je onderbroekje" als extra straf te handhaven toen ik ouder werd want het is een stuk makkelijker om opgewonden te raken als je alleen een broekje aan hebt dan wanneer je volledig aangekleed bent. Alle broekjes die ik die dag gedragen heb hebben wel plekjes opgelopen. Van het idee dat het nu echt gebeurde, van het na een pauze teruggestuurd worden, door de mensen die kwamen kijken en ook door alles wat er die dag door mijn hoofd is gegaan. Toch heb ik me ook nog heel ellendig gevoeld. Nee, het is niet zo dat ik het in mijn broek plassen nog eens wilde beleven. Eigenlijk heb ik daar in combinatie met mijn opvoeding niet eens herinneringen aan. Maar zoals ik al schreef, ik was moe, had de hele dag al op mijn benen gestaan en er was zoveel door mijn hoofd gegaan. Ik had het al een tijdje op staan houden en nauwelijks meer de moed om die inspanning nog langer te leveren, terwijl ik niet wist hoe lang ik nog in de hoek zou moeten blijven. Nog wel bedacht dat ik mezelf dan nog eens extra zou vernederen, maar uiteindelijk toch opgegeven. Toen ging ik dus nat, heel erg nat zelfs. Op een vreemde manier was het ergens nog passend ook.

Meisje 18, hoop voor je dat je genoeg hebt aan de herinnering.
Dan jongen 17, verbaas me dat je zei dat je steeds gecontroleerd wordt.
Hoe lang en wat voor straf krijg je dan, bij mij duurt het nooit zo lang van mijn begeleider.

Ik begrijp goed dat je vriend dat niet met je wil ts. Hij wil een gelijkwaardige relatie. Toch maakt seksuele opwinding een groot deel uit van het ritueel bij je ouders. Daarvoor zal hij wel andere opwinding moeten vinden en jij ook.
Want hoeveel van de broekjes die je had klaargelegd zijn er die dag nat geworden, behalve die laatste?
En die laatste, kon je het echt als vrouw van 21 niet meer ophouden, of was dat ook iets van vroeger dat je nog een keer wilde meemaken. Als het schoon schip met het verleden is naar nieuwe relatie met je vriend is het natuurlijk prima.

J17, natuurlijk werd ik in de gaten gehouden als ik straf had, maar niet steeds. Ze deden ook hun eigen dingen. Uiteraard heb ik als klein meisje weleens geprobeerd om me eraan te onttrekken maar dat hebben ze me gauw afgeleerd. Dan begon namelijk je straf opnieuw en was je in je onderbroekje, ook als je dat eerst niet was geweest. Later wist ik dat ik met een goede reden in de hoek stond en wilde ik ook zelf blijven staan. Toen konden ze bij wijze van spreken er lang bij weglopen, ik bleef toch wel netjes op mijn plaats. J21, interessante vraag. Straf heeft meer dan 15 jaar deel uitgemaakt van mijn leven en heeft onbedoeld bijgedragen aan de ontwikkeling van mijn onderdanige gevoelens. Straf heeft daardoor, zonder dat mijn ouders dat wisten, voor mij al een tijd ook een erotische lading. Het zou ongepast zijn om dat via mijn ouders te blijven beleven. Zij vinden dat mijn opvoeding klaar is. Ik wilde natuurlijk een afscheid, het nog een keer beleven en voelen en heb dat na de nodige hindernissen nog van ze gehad, maar nu moet ik beseffen dat het voorbij is. In mijn leven zal er weinig tot geen plaats meer zijn voor die gevoelens. Mijn vriend is niet geschikt om die rol over te nemen. Het zit gewoon niet in hem. Ik heb het geprobeerd maar ik moet dan zelf aandragen wat hij zou kunnen doen en dat werkt voor mij niet. Het ergens anders gaan zoeken voelt voor mij als verraad. Dus zal ik het moeten doen met de herinnering en daarbij mag ik blij zijn met mijn "afscheid" want dat zal me nog lang heugen.

Wat doen je ouders tijdens je straf? Blijven ze controleren of je wel blijft staan of zij ze andere dingen aan het doen. Bij mij blijven ze controleren

Meisje 21 , gaf al eerder een reactie , was toen nog 20. Dat ik als 17 jarige samen met een andere jongen op een vakantiekamp op een buitenlandse privéschool ontgroend ben, wat een weekend duurde, dus niet echt lang. Met allerlei opdrachten, wat ik toen vooral de eerste dag eigenlijk heel naar en vervelend vond, vanwege het gedril en gejoel van de anderen tijdens de opdrachten die we moesten doen, Maar merkte dat die andere jongen het wel spannend vond, hij was echt heel fanatiek. Toen ik na die eerste dag sávonds met hem er over had, zei hij dat hij het niet erg vond, en dat je er wat voor over moest hebben om er bij te horen. En gek misschien maar hij overtuigde me ergens en nam de volgende dag een voorbeeld aan hem, en deed fanatiek mee en schaamde me ook niet mee voor de tradities die er bij hoorden. Heb het daarna nooit meer mee gemaakt zoiets. Mail nog steeds met die jongen, en ooit zijn we van plan om elkaar eens te bezoeken. Als de gelegenheid zich voor doet. Maar het heeft ons wel gevormd en zijn er nog mee bezig . Het is toch iets uit onze jeugd dat ons veranderd heeft, en eigenlijk zijn we trots dat we dit mee gemaakt hebben, en kunnen er moeilijk afstand van doen. Wat jou betreft, je zegt het was de laatste keer, je hebt afscheid genomen van iets dat jou ook gevormd heeft in je jeugd. Ben je zelf niet bang dat je het toch gaat missen, is het voor jou wel zo definitief, dit verlangen kan terug komen. Net als bij mij enigzins, niet echt, maar heb met die jongen wel een soort klik, waar we iets delen met elkaar wat we toen mee gemaakt hebben en ergens geen afstand van willen doen. We voelen ons een soort broeders die dit met elkaar nog steeds delen. Begrijp jongen 18 ook wel die ook zegt, dat hij begeleiding nodig heeft en het hem onrust geeft. Hopelijk, krijg jij nu wel rust, maar ergens denk ik, kun je dit? Gun je zelf de tijd om te wennen, dat je afstand wil nemen nu, kan ook wel, maar dan moet je het wel zelf willen.

M22, natuurlijk wil ik nog wel wat vertellen, anders moet ik het niet zeggen. Hoewel ik dat ook weer onnadenkend deed en niet nadenken me pas nog de straf opleverde die ze me nooit hadden willen geven. Het ging over opwinding. Die was er niet alleen toen ik bekeken werd. Straf, vernedering, machteloosheid en ook dwang zijn bij mij nu eenmaal dingen die opwinding genereren. Niet steeds en niet altijd even heftig maar het is er. Dat begon al vroeg toen ik me moest uitkleden en daarna bij de arm werd gepakt en in de hoek gezet. Toen ik even stond en dacht "nu is het begonnen" was er al een eerste uitbarsting. Het was mijn vriend wel opgevallen dat ik nat stond te zijn maar zoals hij later zei begreep hij niet dat ik dat toen kon hebben. Het zakt dan na een poosje wel weer weg, maar kan ook zomaar, zonder echte reden weer terug zijn. Dat kan ook als ik, zoals doorgaans, genegeerd word en volledig op mezelf ben aangewezen. Wat trouwens ook de nodige tijd is gebeurd. Ik had wel de nodige broekjes klaar liggen. Sowieso wilde ik bij iedere sessie een andere aan en ik had toch rekening gehouden met een "ongelukje". Dat was er in de middag al bijna. Ik moest nodig plassen, maar weet dat he melden want het antwoord is toch dat ik het maar op moet houden. Flink staan knijpen dus, wat ook weer allerlei gevoelens geeft. Toen heb ik het wel gered, maar 's avonds moest ik weer. Ik had alweer een poosje staan knijpen, maar was best moe, eigenlijk kon het me niet veel meer schelen en heb ik in mijn broek geplast. Ik stop er nu weer mee, lees graag de reacties en vragen.

@TS: Ik snap goed dat het zo in je broekje ' te kijk' staan én vernederend én opwindend voelt, iets wat de strafdag echt heeft gemaakt dus voor je. Als ik je goed lees had je dus wellicht een natte plek in je broekje, al zal dat hoop ik voor je niet al te zichtbaar geweest zijn.

Als je wilt zou ik graag meer lezen over jouw strafdag, je geeft al aan 'dat er nog wel meer over valt te vertellen'. Ik ben benieuwd in elk geval.

M22, zoals ik vanmorgen al zei vereisen sommige dingen wat uitleg. Deze keer was niet te vergelijken met alle andere keren dat ik straf heb gehad. Het geheel bestond wel uit dingen die voorkwamen maar tot grote proporties opgeblazen en dan ook nog eens, hoe zal ik het zeggen? Versierd misschien. Met alleen een broekje aan, het dateert al vanaf dat ik klein was. Als ik straf had duurde dat maar kort. Als het erger was dan normaal wat ik had gedaan nog steeds even kort maar dan in mijn onderbroekje. Ik vond dat heel erg, niet zozeer omdat mensen me dan in mijn onderbroekje zagen, erg preuts zijn we thuis nooit geweest, maar omdat ze dan zagen dat ik iets heel ergs had gedaan. Ik was ook altijd bang dat er mensen binnen zouden komen. Mijn ouders hebben zich dat herinnerd en dat werd de zithoek. Het is niet zo dat daar de hele dag mensen hebben gezeten maar er waren wel mensen gevraagd om te komen kijken, met dank aan mijn vriend, en er zijn er ook een aantal geweest. Voelde inderdaad flink vernederend, maar was ook wel weer opwindend. Opwinding was eigenlijk iets wat die dag heeft gemaakt. Met dank aan mijn (gebrek aan) kleding. Er is echt nog wel meer over te vertellen, maar op dit moment even niet, want het gewone leven gaat nu ook weer door.

Meisje 21 heb zelf geen strenge ouders, juist heel vrij opgevoed. Maar heb zelf gekozen voor een strengere aanpak buitenshuis bij een ander, omdat ik het nodig heb . En verdiend soms, klinkt gek, maar heb er veel baat bij, geeft mij een soort van rust. Niet iedereen zal dit begrijpen, maar ken meerdere jongens die het ook zo ervaren. Zowel hetero als homo.

Voor de jongens met strenge ouders: zo is het bij ons niet. Wij gaan juist open en relaxed met elkaar om. Voor dingen als te laat komen, een slecht cijfer, per ongeluk iets stuk maken of teveel drinken heb ik nooit straf gehad. Hooguit een toespraak. Maar dus wel als ik dingen deed die wettelijk ook niet mochten, iemand bewust schade toebracht of in gevaar bracht en liegen of de waarheid verzwijgen dus wel. Voor dat laatste heb ik het vaakst in de hoek gestaan. J18, natuurlijk heeft dat lang geduurd. Heel vermoeiend ook, de hele dag op je benen staan, maar het was natuurlijk mijn eigen keuze. Ik had het niet hoeven doen en toen ik ervoor koos het wel te doen wist ik dus wat er zou gebeuren. Al heb ik me vantevoren talloze keren afgevraagd hoe ik dat zou moeten gaan redden. Lang dus, maar als je in de hoek staat en alleen maar naar de muur kan kijken verdwijnt al vrij snel je besef van tijd. Hoe snel of langzaam die lijkt te gaan hangt af van de situatie. Als je alleen maar bezig bent met hoe erg het is en hoe lang het nog duurt is een minuut al eindeloos. Maar als je je gedachten de vrije loop laat en je gevoel toelaat lijkt het toch wel wat sneller te gaan. Dat geldt ook voor de opwinding die ik regelmatig ervaar als ik straf heb en die niet iedereen zal begrijpen. M22, ik zie dat jij ook gereageerd hebt. Sommige van de dingen die jij zegt vragen wat uitleg. Ik zal jou later vandaag antwoorden want ik moet nu weer aan de studie.

@TS: je stond dus met alleen een broekje en schoenen aan, dus zonder bh, feitelijk dus vrijwel bloot. En niet eventjes dus, maar (met pauzes) een complete vólle dag. je stond zelfs speciaal belicht. Maar lees ik het nu goed dat er een zithoekje was en dat er dus heel die lange dag speciaal mensen hebben zitten kijken, letterlijk, naar hoe jij je straf gedragen hebt? Dat moet heel heftig zijn geweest, toch, zelf met je neus naar de muur staan maar intussen de blikken van bezoekers op je gericht weten. Wie hebben jou die lange dag allemaal zo zien staan, en kwamen er ook mensen langs om jou zo goeddeels naakt je straf zien te ondergaan? Moet intens beschamend gevoeld hebben, pure straf, al snap ik ook dat de gedachte dat mensen je lang konden bekijken toch ook wel voor enige opwinding gezorgd zal hebben. Je mag best weten dat ik het een intrigerende vorm van straffen vind...

Meisje 21 heftig een hele dag, lijkt me vreselijk en saai, wat zullen die uren lang geduurd hebben.
Jongen 17, ben dus niet de enigste jongen die nog wel eens gecorrigeerd wordt met een ouderwets pak slag. Alleen niet door mijn moeder maar een begeleider, heb het ook nodig af en toe. Geeft me ook rust en zelfvertrouwen, al zal niet iedereen dit begrijpen.

heb ook ouders die mij streng straffen. volgens mijn ouders was ik erg brutaal en had geen goede manieren. ik moet hen dus sinds een jaar of 3 aanspreken met U. daarnaast altijd met 2 woorden spreken dus niet ja maar ja mama. omdat ik dit niet gewend was heb ik toen een tijd erg veel straf gehad. daarnaast zijn er nog veel meer dingen waar ik mij aan moet houden. ze waren altijd al strikt en sinds een aantal jaar dus meer. straffen zijn bijvoorbeeld billenkoek, strafregels in de hoek staan of om 7 uur naar bed( normaal is 9 uur).

@TS: Wat fijn dat je je straf volbracht hebt. Dat het zwaar zou zijn verwachtte je, maar blijkbaar viel het je toch zwaarder dan je gedacht had. Fijn ook dat er ook goed en zelfs lekkere momenten waren. De euforie dat het je gelukt is dit te ondergaan is geheel op zijn plaats.

Maar, wat je verteld is zoals je zelf al aangeeft 'kort'. Ja, ik wil er graag veeel meer over lezen, en dat lees ik ook bij anderen die reageren. Dus kom maar op met dat gedetailleerde verhaal.

J23, bedankt voor het volgen. Dat vind ik leuk. Om je te antwoorden, het was een zware straf dus had ik alleen een broekje en schoenen aan. Bijna logisch bij ons thuis, vandaar dat ik het niet had gemeld. De straf was in mijn vaste hoek in de woonkamer en ik heb daar zowel 's morgens, 's middags als ' s avonds moeten staan. Wel met een paar pauzes natuurlijk want je kunt niet de hele dag zonder eten, drinken en de wc. Ik had natuurlijk schoon schip gemaakt, een aantal dingen verteld die ik ooit had uitgehaald en die ze nooit hadden geweten en die allemaal goed waren voor een poosje straf, zodat het geheel zo lang werd. Inmiddels hebben ze me wel verteld dat ze dat hadden gedaan in de overtuiging dat ik dan wel zou weigeren. Het was natuurlijk ook niet slim om dit te accepteren maar toen ik dat toch deed besloten ze om er dan maar een groot gebeuren van te maken. Dat bleek al toen ik 's ochtends beneden kwam. De hele kamer stond in het teken van mijn laatste straf. De hoek waar ik moest staan was belicht, er waren dingen opgehangen en neergezet en er was zelfs een zithoekje waar mensen me goed konden zien staan. M22, hier heb je weer een stukje. Als ik alles beschrijf wordt het een e-book en bovendien heb ik daar niet de tijd voor. Vind het ook nog eens lastig, ik beantwoord liever vragen.

@TS: Wat fijn dat je je straf volbracht hebt. Dat het zwaar zou zijn verwachtte je, maar blijkbaar viel het je toch zwaarder dan je gedacht had. Fijn ook dat er ook goed en zelfs lekkere momenten waren. De euforie dat het je gelukt is dit te ondergaan is geheel op zijn plaats.

Maar, wat je verteld is zoals je zelf al aangeeft 'kort'. Ja, ik wil er graag veeel meer over lezen, en dat lees ik ook bij anderen die reageren. Dus kom maar op met dat gedetailleerde verhaal.

Ik kan met het meisje mee voelen . Als je tot in of na je pubertijd gestraft wordt krijg je verlangens als het minder wordt of misschien helemaal ophoud. Als ik af en toe geen pak slaag krijg van m,n moeder dan ben ik in onuitstaanbaar . Ik kan net zo lang treiteren dat ze haar pantoffel uit trekt en me een pak op m,n kont geeft. Ik voel me dan helemaal opgeknapt.Dit gebeurd toch wel 1 maal per maand .

Hoelang moest je staan dan? En wat was er heftiger dan gedacht.en wat doen je ouders tijdens je straf?

Hi ik volg deze al even, ik vraag me vooral af : wat had je nog wel en niet aan? En hoe lang heb je waar precies gestaan?

Groetjes!

Ts hier. Ik zou wel een heel gedetailleerd verhaal willen schrijven maar dan wordt het veel te lang. Daarom probeer ik nu in het kort wat te vertellen en kan ik later nog antwoorden op verdere vragen. Het is voorbij, ik heb het gedaan en ik ben blij dat ik het gedaan heb. Ik had het natuurlijk zelf in gang gezet, maar toen mijn ouders het oppakten en overnamen was de uitkomst veel heftiger dan ikzelf voor ogen had. Daar stond ik vrijdag voor en dat moest ik tot een goed einde brengen. Het is best wel heel erg zwaar geweest, maar er waren zeker ook goede en zelfs lekkere momenten. Zoveel gebeurd met en in mij aan gedachten, gevoelens en herinneringen. Aan het einde was ik volledig "op". De volgende dag vooral euforie dat ik het gedaan en gehaald had. Sinds gisteren wordt steeds meer duidelijk hoeveel indruk het op me gemaakt heeft. Dat zal nog wel even doorgaan, maar het is goed zo.

Hoe is het gegaan meisje 21. Jongen 21 had het over mij. Zelf nog wel benieuwd zijn er nog meer jongens zoals ik die nog waardering hebben voor een een conservatieve begeleiding en dit niet ervaren als straf, maar omdat zelf vinden dat ze het verdiend hebben.

en M21 hoe was het je laatste keer? mijn ouders zijn ook echt wel streng ze vinden dat je een straf goed moet voelen. het meest erge vinden ze als ik lief of iets verzwijg. daarnaast moet ik goede cijfers halen mag op een toets week maximaal 1 5 hebben.

Gelijk heb je meisje 21, één keer moet het stoppen. Bij mij ook, reageerde wel vaker, was toen jonger. Heb nog een tijdje begeleiding gehad samen met een jongen van 17, die later reageerde toen ik het niet meer wou. Nu, hij is 18 nu, reageert nog wel. Maar wij hebben in het verleden ook wel gereageerd, maar ben gestopt, wil ook geen begeleiding meer, heb het wel gehad nu. Ook indertijd nog met een andere jongen, maar o een bepaalde leeftijd haken ze af. Jongen 18 wil nog wel , heeft het ook nog nodig zegt hij en denk dat hij wel gelijk heeft. Hoop dat het voor jou nu ook rust kan geven.

Ontgroening, waarbij uitdagen , elkaar beetje drillen, lol om de nieuwkomers, hoort gewoon bij jongenskarakter. Heeft totaal niets met hetero of homo te maken. Meisje 21 je zegt dat dit je laatste beleving is, afscheid nemen van je jeugd. Ergens snap ik wel dat je zelf ook vind dat dit niet meer kan. Zelf lijkt me in de hoek staan, ontzettend saai en vervelend, zou het zelf niet willen met mijn ouders, die zouden dit ook nooit bedenken. Jongens onder elkaar en vooral in een groep bedenken dit nog wel eens om elkaar uit te dagen. Moet kunnen soms.

Vandaag is dus de dag. Vroeg wakker want ik ben best wel gespannen voor wat komen gaat. Straks sta ik voor de laatste keer in de hoek. Hoe zal het zijn na meer dan een jaar? Dat het heftig wordt is wel zeker maar zal het ook een beetje een goed slotakkoord van mijn opvoeding worden? Laat ik hopen dat ik straks in de hoek los kan laten en het me laten overkomen met alle gedachten en gevoelens.

M22, wat het zo zwaar gaat maken is dat ik heel erg lang in de hoek zal moeten staan. Eerlijk gezegd denk ik dat mijn ouders dat hebben gedaan denkend dat ik dan wel nee zou zeggen. Dan waren ze er af geweest. Eigenlijk waren ze het natuurlijk niet van plan. Wat ik gedaan heb is ook niet wereldschokkend hoor, en bovendien al een tijdje geleden gebeurd. Me op verboden terrein begeven, over een paar dingen gelogen om de waarheid te omzeilen. Dat namen mijn ouders altijd al hoog op als ze er achter kwamen. Lastig om iets over die opwinding te zeggen, soms is het er, soms niet en hoeveel wisselt ook nog weleens. Daar wil ik niet teveel vantevoren mee bezig zijn, ik moet het gewoon me vrijdag laten overkomen. Ik word er al best zenuwachtig voor al kijk ik er stiekem ook wel een beetje naar uit.

@TS: mooi zoals je reageert. Herkenbaar ook dat je schrijft dat je ook een kant hebt waarin je juist de leiding neemt. Mooi dat jouw onderdanige gevoelens er ook mogen zijn, én dat je komende vrijdag nog eens je straf zult moeten ondergaan.

Je maakt me overigens wél nieuwsgierig naar het voorstel waarop je ja zei tegen je ouders, ook omdat je je nu al realiseert dat een deel ervan je zwaar zal gaan vallen.

Wat heb je, als je er althans over wilt vertellen, eigenlijk gedaan, misdaan, dat je je ouders ermee kon overhalen je nog eenmaal te gaan straffen?

En, ook mooi om te lezen dat die straf weliswaar zwaar zal uitpakken, maar dat die dan ook nog eens is vermengd met opwinding, wat het ondergaan van je verdiende straf dan wel weer draaglijker maakt.

Wat verwacht je dan wat zwaar valt?

M22, het klopt. Ik heb onderdanige gevoelens. Een soort tegenwicht voor mijn andere kant waarin ik het hoogste woord voer en de leiding neem. Mijn ouders weten dat nu ook, al was het geen heel grote verrassing. Eigenlijk hadden ze al iets gemerkt toen ik nog op de basisschool zat. Misschien heeft de straf thuis zelfs aan de ontwikkeling van die gevoelens bijgedragen. Het voelt als een vreemd soort genieten van mijn eigen ellende. Dat veroorzaakt inderdaad ook opwinding, een stukje erotiek dat alleen van mij is als ik met mijn rug naar iedereen toe sta. Het is al vrij vroeg ontstaan. Toen ik een jaar of 9, misschien 10 was veranderde het in de hoek staan van iets waar ik heel boos over was naar de gedachte dat ik dingen had gedaan die niet mochten en het dus goed was dat ik daar stond. Ook komende vrijdag moet het nog goed zijn om daar te staan. Dat kan omdat er enkele dingen zijn geweest in het nabije maar ook wat verdere verleden die mijn ouders niet wisten maar anders wel reden tot straf waren geweest. Die dingen zijn voor mijn ouders ook de reden geweest om er alsnog in mee te gaan. Ze waren dat eerst helemaal niet van plan, maar kwamen nu met een voorstel. Dat kon ik accepteren of weigeren. Als ik weigerde zou ik nooit meer straf krijgen, en als ik het aannam werd ik er ook toe verplicht. Ik heb ja gezegd en vraag me nog steeds af of dat wel slim was want het was meer dan ik verwachtte en een deel daarvan zal me zeker zwaar gaan vallen.

J18 ontgroening is wel anders, maar heeft net als bij straf een soort vernedering. Meisje 21 benieuw, hoe het gaat.En hoe jouw beleving is.

Een, Latente fetisch?7

ATS: watmooi dat je zo afscheid mag, nee zult gaan nemen van waar je zo graag afscheid wilt gaan nemen. In je onderbroek neem ik aan, toch? En nee, dat zal geen feest zijn, zó lang in de hoek moeten staan, onderdanigheid ten top. Een afsluiting van een tijdperk, zeker, maar vooral toch ook mogen loslaten van hoe het was, naar op je eigen benen moeten staan. Dat het soms, toch ook, opwindend was, is wat onderdanigen ook ervaren. Dat mag ook, het gestraft worden blijft voorop staan. Weten je ouders van jouw onderdanigheid, van wat in de hoek staan losmaakt aan gevoelens in je? En ja, laat alsjeblieft weten hoe het ging, voor de laatste keer bij je ouders in de hoek, jouw hoek, staan om je straf te ondergaan.

Natuurlijk is het leuk om zulke dingen te kunnen delen j20, al is het bij jullie natuurlijk een totaal andere situatie geweest dan bij mij. Een ontgroening is toch iets eenmaligs, terwijl straf al die jaren bij mijn leven hoorde. Jij had te maken met leedvermaak, bij mij was het in feite buitengesloten zijn en genegeerd worden. Waar jij je een houding moest zien te geven was ik alleen met gedachten en gevoelens die op me af kwamen. De overeenkomst is dat we het allebei nog een keer zouden willen beleven en dat heel bewust willen doen. De kansen daarop zijn voor jou klein, dat waren ze voor mij ook, maar na heel veel praten ga ik mijn afscheid krijgen. Over een week sta ik voor de allerlaatste keer in de hoek. Het gaat een echte straf worden waarbij ik me aan alles zal moeten houden zoals het is vastgesteld en ik kan ook niet meer terug. Een pretje gaat het niet worden, maar dat moet ook niet. Het gaat om de volle beleving met alle gevoelens die daarbij horen.

Jongen 20, topic gaat over straf, jij hebt het over een ontgroening., totaal iets anders.

Nogmaals begrijp je wel meisje 21. Maar ook je ouders die het niet meer willen. Zelfs toen ik bijna 17 was met een andere jongen ontgroend op een vakantiekamp van een buitenlandse school. Was een groep van ongeveer 12 man van onze leeftijd maar hun kenden elkaar al langer door hun verblijf op die privéschool. Om er bij te horen werden wij als nieuwkomers uitgedaagd. Vond het toen raar, begreep ook niet waarom het moest. Maar die andere jongen zei gewoon mee doen en laat het over je heen komen. Vond het best vernederend en vond het niets, en helemaal niet dat leedvermaak van die anderen. Maar het was maar één weekend en toen hoorden we erbij. Maar eenmaal terug van dat kamp raakte ik ook bevriend met die jongen. En hij kwam steeds op die situatie terug. Zei zelfs dat hij het wel spannend vond om eens gedrild te worden, en ergens wel genoten had van die hele traditie. Toen begon ik na te denken en begon het te begrijpen. Klinkt gek, we mailen nog altijd, willen elkaar dit jaar nog eens weer zien. En als ik er over nadenk dan denk ik jammer dat ik niet intens zo beleefd heb als hij, en eigenlijk zou ik het nu nog wel eens weer willen overdoen. Vind dit wel interessant om dit eens te delen, en jij.?

Als je een vriendje of vriendin zou hebben die open staat voor afwisseling en kinks, kan je het daarmee misschien eens uitproberen? Zien wat het doet, als een soort role-playing game? Vroeger als kleine kinderen speelden wij toch ook altijd spelletjes met oude kleding en spullen op zolder en zo? Lijkt mij beter dan je ouders erbij betrekken.

J20 bedankt. Het is fijn om eens iemand te lezen die het wel begrijpt in plaats van dat ze over me heen vallen als ze lezen dat ik verleden jaar, toen was ik dus 20, nog in mijn slipje in de hoek stond. Overigens wel met een hele goede reden. Als gevolg daarvan hebben mijn ouders, ook dit voorjaar nog gezegd dat ik nog steeds straf kon krijgen omdat ik het nog nodig had. Nu stopte het ineens. Ergens heel blij natuurlijk, maar toch een gevoel om het nog een keer mee te maken om er echt afscheid van te kunnen nemen. Inmiddels is daar heel uitgebreid over gesproken, als ik dat nu allemaal ga vertellen wordt dit een veel te lange post, maar laat ik zeggen dat we eruit gekomen zijn.

Meisje 21 bedankt voor je reactie. Begrijp je ouders wel dat ze het niet meer willen. Dan weet zeker dat jij niet de enigste bent met deze gevoelens, zowel jongens als meisjes hebben dit wel ergens als ze in bepaalde omstandigheden verkeren. Of uitgedaagd worden, en dan komen ze er pas achter dat ze het ergens wel spannend vinden. Maar normaal praat je er nooit over.

J20, veel vragen en opmerkingen om op te reageren dus het zal wel een lang en warrig antwoord worden. Om te beginnen: het zal zeker de laatste keer zijn. Ik ben volwassen en mijn ouders kunnen niet eeuwig doorgaan met mij straf geven. Ze hebben ook duidelijk laten weten dat ze dat niet meer willen. Toen ik een klein meisje was bedachten ze een straf om me als dat nodig was te corrigeren. Dat werd in de hoek staan. Er kwam een extra straf als ik heel erg stout was geweest, dan moest ik in mijn onderbroekje staan. Dat is altijd zo gebleven alleen bepaalde later de ernst van wat er was gebeurd hoe lang je in de hoek moest staan. Ik kan je verzekeren dat het geen feest is als je een aantal uren in de hoek moet staan, maar op den duur kreeg ik wel het gevoel dat het moest gebeuren omdat ik het zelf had verknoeid. Dan wilde ik de straf ook volbrengen en kwamen er ook andere gevoelens los. Maar "genieten" is het maar zeer beperkt. Ik ben de oudste van twee meiden, heb geen broers. Mijn zusje staat ook in de hoek als ze iets heeft uitgehaald en het is best prikkelend om haar te zien staan. We zijn thuis heel open naar elkaar, eigenlijk is alles bespreekbaar en niets taboe, al vertel je natuurlijk niet alles. In dit geval heb ik dat wel gedaan zodat mijn ouders nu ook weten van mijn onderdanige gevoelens al bleek dat niet helemaal een verrassing voor ze.

Meisje 21 Je zegt nog één keer dit mee maken, geloof jij dit zelf? Wil jij dit echt voor de laatste keer? Je ziet het niet als straf volgens mij maar ergens geniet je ervan. Zijn meer jongens en meiden die onderdanig zijn. Samen eens met een andere jongen ontgroend, vond het raar, maar hij sleepte mij er door. Was maar 2 dagen, een weekend. Hij stelde zich echt op als onderdanig, tot mijn verbazing vroeg hij zelfs eens om straf, die hem werd gegeven. Sinds enige tijd mailen we met elkaar, halen herinneringen op. En toen snapte ik dit niet van hem, maar nu wel. Het had iets erotisch, dat samenzijn met andere jongens, die leedvermaak hadden om ons. Maar ergens achteraf als ik er over na denk vond ik het toch wel spannend. Dit sluimert toch nog, en dat voel ik bij jou ook. Laat nog eens horen, alleen welke rok speelden je ouders hier in. Dit is wel bijzonder, ben jij enigste dochter.? Schaam jij je niet voor je ouders dan, zelf vertel ik mijn ouders niets, wat ik voel of denk. Maar heb ook niet veel thuis gewoond, praat liever met vrienden.

Nostalgisch verlangen is iets wat veel jongeren hebben, als ze zien dat hun jongens en meisjesjaren voor bij zijn. Mail hier wel eens over met een vriend van mij, met wie ik samen op een privé school zat. Hadden een vakantiekamp van enkele weken. Met heimwee denken we daar nog wel eens aan terug. Ergens zouden we het nog wel eens willen beleven, dus snap jou wel.

Ook jullie bedankt voor jullie reactie. M22, wat jij schrijft zet mij wel aan het nadenken. Het afgelopen jaar, zonder straf, heb ik er eigenlijk niet eens aan gedacht. Pas toen de officiële mededeling kwam kreeg ik dat idee en gevoel. Als mijn ouders niets hadden gezegd was het waarschijnlijk in stilte verdwenen. Nu is er een soort nostalgisch verlangen naar iets wat voorbij is en wat ook nog helemaal niet leuk was. Ik geef toe, als ik met goede reden in de hoek terecht kwam deed dat wel wat met me. Soms raakte ik er zelfs wat opgewonden van, maar over het algemeen was het toch vooral vervelend. Misschien heb je gelijk en was ik wat voorbarig met het vragen om een gesprek met mijn ouders vanavond. Ik denk ook dat ik het aan ga, als ik het nu afzeg zullen ze ook willen weten waar het over ging en waarom het nu weer niet door hoeft te gaan. Maar ik neem in mijn gedachten wel dingen mee. Dus nogmaals bedankt.

Ik ken geen ouders die dit niet raar zouden vinden. Hoe zou je zelf zijn als ouder, als een volwassene daarom zou vragen? Dus ik zou het niet doen als ik in jouw plaats was; er geen anderen in betrekken. Tenzij een vriend/vriendin die er graag in meegaat en die een gelijkaardige of compatibele maar tegengestelde fetish heeft (vb. papa/mama fetish tegenover kleine-meid fetish).

Ga gewoon eens een half uur in die hoek staan op een moment dat je ouders niet thuis zijn; en fantaseer dat je die straf kreeg van hen. Probeer hoe het voelt. De beleving zit sowieso toch in je fantasie. Of doe dat als role-playing game met zo'n vriend/vriendin die er graag in meegaat, en die even de rol van papa/mama overneemt.

Dit gaat voor veel mensen in de richting van spanking, adult-baby en dominantie/onderdanigheid fetishes. Dat mag van mij gerust, zoals ik al zei. Ik vind volwassen (mooie) meiden in luiers zelfs schattig. Maar ik zou er zelf niet aan willen meedoen, en de meeste andere mensen ook niet, denk ik. De kans bestaat dat anderen daarop heel negatief gaan reageren; dat moet je altijd in gedachten houden. Dus beter geen anderen in betrekken.

Als afsluiter van een periode in je leven: bewaar gewoon die herinnering; en besluit dat dat voorbij is. Maar probeer die oude periode niet te herbeleven. Mijn visie en mijn gedacht, maar jij mag het natuurlijk anders zien, het is jouw leven.

Weet niet wat ik van dit verhaal moet denken.? Geloven of niet, maar er zijn altijd uitzonderingen wat ik dit ook vind. Jij voelt het als het afsluiten van je jeugd, snap dit. Wat voelt als een soort heimwee naar iets wat niet terug komt. Kan van alles zijn, iedere jongen of meisje heeft herinneringen die hij nu achteraf nog weleens zou willen beleven.

Bedankt voor jullie reacties. m17, het klopt dat ik er weleens eerder wat over heb geschreven in de tijd dat straf nog gewoon was. Die billenkoek was een eenmalig iets en bovendien niet bij mijn ouders thuis maar bij een vriendin. Mijn ouders hebben er zelfs nooit iets van geweten. Straf thuis was altijd in de hoek staan. Van 10 minuten toen ik klein was tot soms meerdere uren toen ik ouder werd. Het klopt dat als het maar erg genoeg was wat er was gebeurd dat ik dan in mijn onderbroekje moest staan. Toen ik klein was was dat om die 10 minuten erger te laten zijn, later telde het dubbelop, als ik heel erg de fout in was gegaan moest ik langer in de hoek en ook nog eens een keer in mijn slip. Maar het was dus niet altijd zo, vaak genoeg had ik ook mijn kleren nog aan. M22, het is niet zo dat ik wil dat het door blijft gaan, het is eigenlijk wel tijd om volwassen te zijn en daarmee is het ook genoeg geweest. Feitelijk wil ik niet meer dan de afsluiting van een tijdperk, maar dat zou ik dan eigenlijk willen beleven met het nog 1 keer meemaken, voelen hoe het was, weten dat het de laatste keer is en als ik er uit kom dat ik er nooit meer zal staan. Dat doe ik dan het liefst in mijn eigen hoek, de plek waar ik al die jaren mijn straf heb moeten ondergaan. Of mijn ouders daarin mee zouden gaan is lastig te zeggen maar we kunnen thuis goed praten dus kan ik altijd een poging wagen.

Dat lijkt mij SM-fantasie over billenkoek, straf krijgen, vastgebonden worden, incest, onderdanigheid en gedomineerd worden, enz... Dat mag allemaal van mij, geen probleem. Alleen weet ik niet of dit forum de juiste plaats is? Je moet op internet eens naar forums zoeken die specifiek daarover gaan. Het is niet mijn ding, dus ik kan geen concrete tips geven, maar ze zullen zeker en vast wel bestaan.

Of het je nu alleen om 'in de hoek staan' gaat of om meer, dat je bijvoorbeeld eerst billenkoek kreeg voordat je in de hoek moest staan, mogelijk met je roodgloeiende billen bloot, het waren ervaringen die heftige sporen nalieten in je hoofd. Dat is niet raar, en ja, dat je 'ineens' te oud werd bevonden om nog langer zo gestraft te worden, ik snap goed dat je die strafervaring 'mist' en eigenlijk nog graag eens nog een keertje zo gestraft zou willen worden. Ter sprake brengen kan natuurlijk, alleen, of je ouders begrijpen wat je 'mist' weet ik niet. Ze brachten jou waarden en normen bij door te straffen zoals ze deden, raten was niet hun ding, schat ik.

Je bent schat ik geholpen bij wat wel HD, Huiselijke Discipline, wordt genoemd, maar of het je ouders kunnen zijn die je dat geven, die je daarmee helpen je netjes te gedragen....?? Ga gewoon eens zoeken op internet, er zijn heus mensen die je kunnen helpen met wat je nodig hebt: in de hoek gezet worden, misschien wel na een pak slaag op je billen.

Hoi TS je hebt hier al eerder in een topic over straf iets over geschreven.
Ook al vind ik het erg ongeloofwaardig dat een volwassen meid van 20 nog in de hoek wordt gestuurd.
In dat andere topic had je het volgens mij ook nog over billenkoek op je blote kont. En in je onderbroek in de hoek staan.

Jij kan beter opzoek gaan naar een SM partner.
Of je moet je thuis gewoon vreselijk gaan misdragen.