Beste TS, zoals jij het omschrijft begrijp ik jou volledig, maar vanwaar gaan stelen? Dat maakt dat je een stempel krijgt die je niet verdiend, vanuit jou informatie. Richt je leven in zoals jij het wilt, maar let op, je bent pas 15 en je ouders hebben volledige zeggenschap over jou. Succes en veel liefde van jou vriendin.

Hoi, Wat jij aangeeft is dat je wat contact mist met je ouders op dit moment. Je zoekt genegenheid. Pas op met dit zoeken bij mensen die jou alleen maar willen gebruiken. Je bent op een leeftijd om deze genegenheid te zoeken in een relatie. Maar je ouders blijven altijd heel belangrijk in je leven. Ze zullen je steunen zoveel ze kunnen. Misschien kun je een vriend vinden waar je veel voor elkaar overhebt. Die gaan de genegenheid van ouders deels overnemen. Succes met je zoektocht. H.

Ik ben een jongen en zit ook op internaat.
Mijn ouders zijn zelfstandig en hebben een goed draaiende bakkerij. Toen ik naar het derde studiejaar moest hebben mijn ouders beslist om mij op internaat te sturen. Ik was daar wel gelukkig op dat internaat had veel vriendjes om te spelen.
Thuis kregen wij wel alles wat we wilden er is e die part time bij ons thuis is en zij doet het ganse huishouden eten maken en zorgen dat we ons huiswerk maakten en en ons in bed steken heb nog 2 broertjes van 8 en 10 jaar .wij kregen alles maar niet altijd een dikke knuffel of een keer voetballen met de papa waren altijd aan het werken en geld aan het verdienen. Nu zit ik in het middelbaar en nog altijd op internaat ik vind hier wel leuk met mijn vrienden maar toch ben ik soms jaloers op l mijn beste vriend waar de mama en papa altijd thuis zijn en coole dingen samen doen
Ad

Bij mij is het niet helemaal hetzelfde als bij jou, maar het gaat wel in die richting, dus ik snap je wel.

Ik heb heel bekrompen ouders die mentaal muurvast zitten in hun achterhaalde idee-fixes. Ze leven niet zelf, ze volgen slaafs hun dwanggedachten. Ze begrijpen ons niet: ze zijn fysiek wel aanwezig, maar er is geen enkele connectie. Dingen zoals knuffelen, of over gevoelige onderwerpen spreken, is natuurlijk helemaal taboe. Dus eigenlijk leven wij allemaal naast elkaar op ons eentje. Ik denk dat ze het wel goed bedoelen, maar ze kunnen het gewoon niet.

Ik was dikwijls jaloers op kinderen die wel een warme band hadden met hun ouders, en die wel echt goede communicatie hadden, en liefde kregen.

Dus of je moeilijk bent of niet, zou ik niet kunnen zeggen, dus bokkig je wil doordrijven, ook al is dat misschien destructief? Het lijkt mij eerder emotioneel verwaarloosd en misschien een beetje verbitterd, zou dat kunnen?

Maar je zou misschien wel aan je ethiek kunnen werken. Ethisch zijn wil zeggen dat je goed en constructief bent, dat je dingen doet die jouw voortbestaan bevorderen, en dat van zoveel mogelijk andere mensen. Dus als je iets doet, moet het opbouwend zijn voor jezelf, je familie, vrienden, hele samenleving, dieren, natuur... Tenminste, zoveel mogelijk, het gaat niet altijd.

Maar je mag ook niet gaan slijmen, geen hielen likken, jezelf niet wegcijferen, geen slaaf worden. Al wat je doet, moet ook je eigen leven beter maken. Je moet zelfstandiger en oorzakelijker worden, stabieler in het leven staan, en je doelen duidelijker kiezen en nastreven.

Dat was in je verleden misschien niet altijd zo, drugs en stelen zijn voor niemand constructief. Dus als je daar nog wat meer levensinzicht zou kunnen krijgen en daaraan zou kunnen werken, zou dat goed zijn, denk ik.

Zorg ook dat je een goede opleiding krijgt en daar hard aan werkt, in een richting die je echt interesseert en die goede kansen geeft op boeiend werk. Immers, hoe hoger je diploma, hoe makkelijker je de rest van je leven die dingen kan gaan doen die je graag doet.

Veel ouders zijn ongeschikt helaas

Ze maken het er zich makkelijk vanaf zo

Succes met zo zelfstandig je leven op de rit terug te hebben xx