TS hier!

Bedankt voor alle reacties! Ik ga het proberen te vertellen op een goed moment. Dit is denk ik een van de lastigste dingen voor mij om over te praten met m'n ouders, dus hoop dat het goed gaat.

Eens met J18

Je hebt de eerste stappen gezet en daarna is het aan jou wat je er mee doet.

Ik vind het al knap dat je de eerste gesprekken al hebt gepland.
Wat eruit zal uitvloeien weet niemand maar ik denk wel dat het voor jou positie positief gaat uitdraaien.

Succes!

Beste TS, knap en stoer dat jij zo met jezelf om weet te gaan. Het getuigd van lef en moed. Ben blij voor je dat je inziet dat professionele hulp jou zal gaan helpen. Zeker op zo’n jonge leeftijd ben je gebaad bij goede ulo, waar je hopelijk de rest van je leven profijt van hebt.

Gewoon gaan en als ik jou was zou ik je ouders na 2 of 3 sessies vertellen wat jij eraan doet jou problemen op te lossen, daar kan toch geen ouder neen op zeggen. Veel sterkte en succes!

Beste TS

Ik weet niet of je uit België komt of uit Nederland.
Ik heb vernomen dat er zo'n instanties bestaan zowel in Nederland als Belgie. Hier in Belgie noemen deze organisatie JAC (Jongeren advies centrum)

Dit is helemaal anoniem en je hoeft zelfs je naam niet te noemen.
Ze zijn gebonden aan het beroepsgeheim en zullen jouw ouders er zeker niet over inlichten. Verwacht geen directe hulp maar kunnen je wel advies geven over hoe je dingen aanpakt of je verder verwijzen naar een andere dienst waar je tegen een heel klein bedrag psychologische hulp kan krijgen.Indien je het wilt, kunnen ze ook na een tijdje je ouders erbij betrekken en zo een groepsgesprek inplannen als je daar behoefte aan hebt. Dit is zeker niet verplicht, maar verwacht je aan die vraag.

Veel moes en succes ermee!

@TS Ik zou me kunnen voorstellen dat de houding van je moeder voor een psycholoog ook een reden kan zijn om haar er bij te betrekken. Ze heeft zelf duidelijk ook issues met het onderwerp en het lijkt me voor jou beter wanneer die ook 'weggehaald' zouden kunnen worden. Just my two cents, heb er verder totaal geen verstand van of ervaring mee.

Ten eerste, mijn complimenten dat je die stap genomen hebt. School is belangrijk voor de rest van je leven, het gaat niet goed en jij wilt weten hoe dat komt. Ik denk ook dat je het op die manier tegen je ouders moet vertellen. Het achter houden is geen goede optie en het is juist zo'n verstandige beslissing van je. Je ouders zouden juist trots op je moeten zijn. Vertel het anders eerst aan je vader, misschien kan hij je moeder overtuigen. Anders kan misschien de school of die psycholoog zelf je ermee helpen? In ieder geval wens ik je veel succes!

Je bent het niet verplicht. Ik vind het knap dat je deze keuze voor jezelf maakt. In mijn gezin hebben mijn moeder en broer ADHD. Ik weet hoeveel rust medicatie of gesprekken kan brengen ( mijn broer heeft medicatie maar mijn moeder wil dat niet zij heeft wel therapie gehad). Succes. En nogmaals knap dat je dit jezelf gunt.