Beste jongen, Als ik je verhaal zo lees dan krijg ik het gevoel dat jouw vader het moeilijk heeft met de stress van zijn werk en dat hij zich daardoor sneller ergert aan wat er allemaal bij jullie thuis gebeurt wat niet nar zijn zin is.
Jouw moeder begrijp ik, is wat minder gedisciplineerd dan jouw vader graag zou willen en dat maakt je vader boos. Jij bent blijkbaar ook niet zo gedisciplineerd en ook dat maakt je vader boos.

De situatie op zijn werk is frustrerend voor je vader en dat reageert hij dan af op jullie als er iets is dat daar naar zijn idee aanleiding toe geeft. Als je vader boos op jou wordt dan neemt je moeder je in bescherming, krijg ik de indruk, en dat geeft dan weer conflicten.

Jij trekt je dat allemaal heel erg aan, maar is dat terecht? Je bent dertien en van iemand van die leeftijd kan je nog geen volwassen gedrag verwachten. Jij bent misschien van binnen een beetje ongeorganiseerd en dat zit nu eenmaal in jouw karakter, dat verandert niet zo makkelijk.
Van volwassenen mag je dan wat begrip verwachten maar je vader heeft daar moeite mee. Misschien botsen de karakters van jouw vader met die van jou en van je moeder. Er is niet genoeg liefde meer om dat te compenseren en dat is verdrietig.

Er bestaat zoiets als relatietherapie, maar daar moeten je ouders zelf voor kiezen als ze willen veranderen. Jij kan daar niets aan doen. Wat jij wel zou kunnen doen is eens een brief aan je vader schrijven en vertellen hoe jij het ervaart zoals het nu thuis is en wat je graag zou willen. Misschien opent hem dat de ogen.

Heb jij grootouders? Opa, oma waar jij een goed contact mee hebt? Daar zou jij ook eens mee kunnen praten. Zolang je ouders er zijn ben jij kind van je ouders. Dat geldt ook voor jouw ouders. Hun vader en moeder blijven hun vader en moeder en daar luisteren ze naar, hoe oud ze ook zijn.
Als jij grootouders hebt, heb je het idee dat zij weten van de problemen? Het is wel een delicate zaak. Als jij met je grootouders over de problemen thuis praat dan kunnen jouw ouders, je vader vooral, dat als verraad zien.

Jij zit in een moeilijke situatie en helaas ben jij niet de enige. Er zijn heel wat kinderen die moeten ervaren dat hun ouders niet meer met elkaar kunnen opschieten. Ik hoop dat je hier toch iets aan hebt al kan ik er natuurlijk niet veel aan doen. Jouw ouders moeten inzien dat ze op de verkeerde weg zijn en de wil hebben te veranderen en er toch nog wat van te maken. Ik wens je het beste en bedenk, het is niet jouw schuld. Je ouders zijn volwassen, zij moeten zich ook zo gedragen. Sterkte!