Dat moet zwaar voor je zijn, je dat je je zo onveilig voelt thuis. Heb je al met je vader kunnen praten over wat je stiefmoeder doet? Hoe reageerde hij?

Beste meid, Je hebt dit op een merkwaardige plaats gepost, het hoort eerder thuis bij "mijn ouders" of "familie", vandaar dat er niet erg gereageerd wordt. Je hoopt natuurlijk wel op een reactie, dus ik zal mijn best doen al kan ik er natuurlijk weinig aan veranderen.

Het punt is dat jouw stiefmoeder niet je echte moeder is, dus heeft ze voor jou ook niet de gevoelens die een echte moeder voor haar kinderen heeft. Toch kan ook een stiefmoeder genegenheid voor haar stiefkinderen voelen, maar die van jou dus niet.

Wat ik denk is dat jouw stiefmoeder jou als een bedreiging ziet. Jij bent de oudste dochter van haar man en jij was er al voordat zij jouw vader leerde kennen. Blijkbaar heeft zij twijfels aan de gevoelens van jouw vader voor haar en maakt haar dat vijandig naar jou. Het kan ook zijn dat jullie elkaar gewoon niet liggen, vooral nu je wat volwassener wordt. Misschien is zij wel jaloers op de band die jij met je vader hebt. Bovendien, jij bent jong en knap en zij wordt ouder.

Wat zij wil is dat de liefde van jouw vader exclusief naar haar en naar haar kinderen uitgaat.

Wat moet jij nu doen? Praten met je stiefmoeder heeft op dit moment geen zin. Praten met je vader zal je stiefmoeder ook niet erg waarderen, maar dat is naar mijn idee het enige dat er op zit. Ik weet niet of jouw vader het heeft gemerkt dat jij en jouw stiefmoeder zo slecht met elkaar kunnen opschieten. Het kan zijn dat hij het wel merkt maar dat hij er de voorkeur aan geeft om het maar niet te zien. Interventie zal hoe dan ook altijd problemen opleveren, of met jou of met zijn nieuwe vrouw en sommige mensen lopen daar liever voor weg.

Hoe is de situatie nu? Ben je zeven dagen per week bij je vader in huis of slaap je ook wel eens bij je moeder? Hoe zou je moeder er op reageren als jij bij haar wil gaan wonen? Heeft zij een nieuwe relatie of is zij single? Ik kan mij voorstellen dat jij een deel van de week bij je moeder bent en een ander deel van de week bij je vader. Dat haalt de druk wat van de ketel.

Ik denk dat jij zowel met je vader als met je moeder over de situatie moet praten. Een scheiding is altijd iets dat veel kwaad doet, zowel naar de ouders als naar de kinderen. Jouw ouders hebben beiden een verantwoordelijkheid naar jou en ze zullen toch ook gevoelens voor je hebben als hun kind.

Heb je nog grootouders waar je een goede relatie mee hebt? Misschien dat je daar ook eens mee zou kunnen praten. Op die manier kun je je problemen delen en drukken ze minder zwaar op jou. Nu zal jij je toch vaak alleen voelen. Hoe zien je stiefbroertje en zusje jou? Dat hun moeder zo naar tegen je doet moet op hen toch ook indruk maken.

Het is een nare zaak. Je stiefmoeder doet lelijk en schreeuwt tegen je. Er zijn meisjes die keihard terugschreeuwen, maar dat ligt niet in je karakter denk ik.

Ik wens je sterkte en ik hoop dat je bij je ouders of anderen gehoor kan vinden voor je problemen. Dit is een verdrietige zaak, vooral nu je met die corona zo aan huis gebonden bent. Hopen maar dat je gauw weer naar school kan, dan irriteren jullie elkaar misschien wat minder. Zoals het nu is lijdt iedereen onder dat opgehokt zijn.

Moderator

Ik heb het forumonderwerp aangepast. En kijk eens op:

nji.nl/nl/coronavirus/Jongeren-en-jongvolwassenen/Wie-kan-mij-helpen