Ik snap het, het is waarschijnlijk ook gewoon de frustratie die je ouder hebben door deze (verschrikkelijke) situatie. Je zit veel meer op elkaars lip. Bij mij thuis heersen er ook spanningen, mijn vader wordt vaak boos op mijn moeder. Ik heb ook nog al eens ruzie met mijn moeder (ik in de puberteit en mijn moeder in de overgang, dat gaat natuurlijk niet samen, met 2 krengen in huis). Misschien is jouw moeder ook in de overgang? Ik zou toch gewoon proberen om je niet te veel druk te maken en probeer die buien van je ouders zo veel mogelijk te negeren, en als ze zitten te zeiken over dat jij niks doet moet je gewoon je mond opentrekken en vertellen wat JIJ vind, over dat je je handen vol hebt aan school en dat je al genoeg doet. Ik snap Deze situatie en ik zou ook zo niet weten over wat ik zou doen.

Hoi! Ik herken dit verhaal. Ik heb dit ook lang gehad met mijn moeder en soms nog steeds. Het kan echt heel vervelend en naar zijn. Wat ik heb geleerd is om niet altijd te reageren op haar boosheid, maar het even af te wachten. Dan na een tijdje, als je moeder je eventjes niet meer heeft gezien en niet meer tegen je heeft gepraat, kun je naar haar toegaan en rustig uitleggen hoe je je voelt. Ook al lijkt het alsof het niet tot haar doordringt (ze kan zelfs nog bozer worden) het zit vanaf nu in haar hoofd. Hierna zal het nog veel vaker gebeuren dat ze zo boos wordt. Het is nooit in een keer over, maar probeer telkens rustig uit te leggen hoe je je voelt. Het hoeft niet in een paar keer te lukken.
Heel veel succes!
x

Als ik dit lees krijg ik sterk de indruk dat er een situatie is waarin jullie gezin erg onder druk staat. Je geeft aan dat je ouders veel stress hebben rondom haar werk en de crisis. Jij en waarschijnlijk ook je zusje gaan niet meer naar school en zijn thuis, dat is iets wat voor beide kanten erg wennen kan zijn. Kortom er is veel stress bij je ouders en jullie zitten erg op elkaars lip en dat kan er makkelijk toe lijden dat elk klein dingetje heel groot wordt gemaakt, je ouders erg vanuit emotie reageren en niet meer goed nadenken over wat ze zeggen. Wat er gebeurd is dus niet vreemd, maar wel heel vervelend. Belangrijk is dat jij je verhaal ergens kwijt kan en dat iemand jou advies kan geven hoe je hier mee om kan gaan? Bel een vriendin of iemand met wie je goed kan praten. Wees vooral eerlijk over wat er speelt, als andere weten hoe het zit kunnen zij ook samen met jou in de gaten houden of de situatie bij jou thuis niet hulp van buitenaf vraagt. Een deel van de oplossing kan vaak ook zitten in wat mee afstand. Kijk eens of het mogelijk is dat jij thuis blijft na school in plaats van naar hun werk te komen of ga wat vaker de deur uit. Dat mag gewoon, uiteraard binnen de richtlijnen.

Waarschijnlijk lig het toch allemaal aan je zelf.
Als je gewoon een mee ging helpen, thuis stoffen,stofzuigen je kamer op ruimen enz dan zal je je moeder minder op je schelden.
Ik en mijn broer helpen altijd mijn moeder en papa en hebben nooit ruzie thuis, bij het opruimen doen wij vaak gekke dingen en dan is het zo gebeurd.
Natuurlijk heb ik ook niet altijd zin en dat begrijpen mijn ouders ook .