Ik snap heel goed wat je bedoelt. Ik heb iets heel anders maar toch vergelijkbaars meegemaakt. Ik had nooit goed contact met mn vader. Ik kon niet goed met hem praten en toen ging hij vreemd en bij een andere vrouw wonen. Op dit moment wil hij heel graag contact en misschien zelfs terug komen wonen. Ik wil dit niet en wil liever niet meer denken aan alles wat er is gebeurd. Vanuit mijn ervaring is het soms beter om het maar gewoon allemaal te laten. Ik leef nu twee jaar zonder vader en ik functioneer nog prima. Als jouw vader niet goed met je om kan gaan is dat zijn probleem, niet de jouwe. Hij heeft duidelijk veel fout gedaan en daar zou jij je zeker niet schuldig om moeten voelen. Dus ik denk dat het soms maar gewoon beter is om het allemaal te laten gaan. Heel veel succes en ik hoop dat alles beter gaat worden

Wil jij je vader hierdoor niet meer zien? Wat wel belangrijk is dat jij deze gevoelens een keer naar hem uit in een persoonlijk gesprek zonder dat het een discussie wordt. Als hij daar iets mee wil doen geef hem een kans zo niet dan helpt dat gesprek jezelf. Want anders blijft dit steeds een struikelblok in jouw leven.

Niets te danken, graag gedaan, heftig dat je vader zo reageert, waarom hij zo doet begrijp ik niet, ja, dat je homo bent, maar dit is volgens wat ik zo lees niet alleen de reden want hij heeft ook het contact met zijn ouders verbroken. Niet alleen met jou maar ook met je zus heeft hij gebroken, onvoorstelbaar en onbegrijpelijk dat hij dit deed, volgens mij heeft hij ergens een stoornis wie gaat nu wonen bij zijn auto's, lijkt wel of hij zich afschermd voor iedereen, toch is het je vader, en misschien verandert hij,maar als dat zo is dan moet het nu maar van hem komen,jullie hebben je best gedaan, gelukkig heb je een fijne moeder en zus maar jammer is het wel dat hij zo reageert,maar misschien komt het ooit nog goed en veranderd hij, maar laat het voorlopig rusten dus, het lag niet aan jullie.

Bedankt voor je antwoord maar mijn zus en ik willen geen contact meer met hem. Toen hij hoorde dat ik homo ben kreeg ik een bericht van hem dat ik mijn spullen maar op moest komen halen. Ik had het druk voor school. Een week later stonden er een tas en een doos bij mijn moeder voor de deur met mijn spullen. Mijn zus ging naar hem toe om te vragen wat dat te betekenen had. Toen vond hij het maar beter dat ook zij haar kamer leeg zou halen. Later stond het huis te koop en hij woont nu samen met zijn auto's in een schuur. En het contact is helemaal weg ook tussen hem en zijn ouders.

Kan me voorstellen dat je teleurgesteld in alles van je vader.
Nu, maar zo zijn meer vaders die niet kunnen omgaan met gevoelens od opvoeding van kinderen en het moeilijk vinden een gesprek aan te gaan. Je zegt een vader zonder betekenis, toch heeft hij jullie denk ik financieel wel onderhouden, je school betaald en meer dingen.Hij gaf anderzijds jullie wel veel vrijheid, honger, bestel maar wat, dus echt zuinig voor jullie was hij niet. Heeft je zus nog wel contact? Hij moet niks van homo's hebben zeg je,zeggen meer vaders tot hun eigen zoon het is dan veranderen ze toch wel, weet je hij lijkt me een stoere vent, werk,auto's en de kroeg en misschien dat hij daarom zo reageert, maar ben je dan niet meer welkom bij hem? Denk ergens dat hij toch van je houdt, weet je, jij zit er mee, zou alles eens opschrijven wat je dwars zit en stuur hem dit toe. Hoop toch voor jou dat je ergens toch een klik krijgt met hem,neem toch contact met hem op, zou jammer zijn als alles verdwijnt, je bent wel zijn zoon en hij is wel je vader, denk ergens toch dat jullie hoe moeilijk ook toch niet zonder elkaar kunnen ook al ligt de verhouding momenteel helemaal stil. Praat er met je zus over , samen kunnen jullie misschien ook een gesprek aan gaan, maar geef het een kans, jullie hebben ondanks alles toch een band en je hebt een moeder maar ook een vader.