En bedankt voor de jouwe, meisje van 15, ik ben blij dat ook jullie goed samen hangen. Mijn broertje zegt ook dank u en dat hij ook blij is voor jullie.

hoi jongen 22 jaar, ik denk dat het een goed idee is om een keer te gaan bellen, ik vind het wel eng maar ik ga het proberen :) bedankt voor je hulp!

Hoi jongen 14 jaar, wat naar dat je dit hebt moeten meemaken. Ik zie nu pas nu ik het zelf heb meegemaakt hoe erg het kan zijn. Wel fijn dat je zo hecht bent geworden met je familie! Ik heb het er ook vaak over met mijn broertje en zusje. Mijn broertje knuffelt me altijd en met mijn zusje kan ik goed praten dus dat is erg fijn. heel erg bedankt voor je reactie :)

Thuis een soortgelijke situatie. Vader (want papa noemen we hem niet meer) heeft mama, mijn broertje en mij in de steek gelaten voor een andere vrouw. Ik was toen twaalf en mijn broertje elf. Mama was toen ook heel erg depressief. We zijn alle drie toen heel erg aan elkaar gaan hangen en knuffelden vaak samen want dat beurde mama altijd ongelooflijk op. Gewoon na school vier armen rond mama en een tijdje zo blijven staan. We zijn echt hecht geworden en we vertellen mama echt alles, zodat ze weet dat ze van ons geen heimelijke dingen moet verwachten. Toen ik naar het eerste middelbaar ging was onze vader daar terug omdat hij contact wou met mijn broertje en mij, maar wij wouden dat absoluut niet meer. Voor ons bestaat hij niet meer. Hij is nog een paar keer geweest en toen moest ik namens mijn broertje en mij voor een rechter beslissen dat we geen contact meer wilden met onze vader. Die beslissing nemen heeft mij toen echt wel heftig geraakt, maar mijn broertje sleurde mij er doorheen, hij stond altijd klaar met een knuffel en nu nog knuffelen wij heel erg veel.

Heb je het er al eens over gehad met je broertje en zusje? Zij voelen misschien juist hetzelfde en met hun eens spreken of knuffelen zou echt goed kunnen doen.

Lijkt me een zeer goed idee om te ellen met de kindertelefoon. Het is niet alleen het missen van je vader, maar je moeder is ook erg onkies geweest om jou te belasten met haar dreiging uit het leven te stappen. Daarvoor zou ik zeker zelfmoord preventie bellen en jij zal vandaar uit best goeie psychische begeleiding krijgen voor zover nodig. Heel veel succes en laat ons nog eens horen hoe e.e.a. verlopen is.

Niet erg dat je niet meteen reageerde, hoor. :-) Succes met bellen en met het schrijven van die brief. Laat het weten als ik meer voor je kan doen! Veel sterkte.

Meisje 19 en jongen 21, heel erg bedankt voor jullie reactie! sorry dat ik pas zo laat reageer. Ik denk dat ik wel eens ga bellen naar de kindertelefoon, want het gaat niet zo heel goed :( Ik kras nu ook in mn arm met een potlood, wat ik doe als ik heel verdrietig ben, maar ergens weet ik ook dat het voor aandacht is. En het maken van een brief ga ik denk ik wel doen. Bedankt voor jullie advies :)

Vanuit jouw standpunt is het volkomen begrijpelijk als je het jouw vader kwalijk neemt, maar tegelijkertijd je vader ook mist. Je wilt je vader niet kwijt, maar je wil ook je moeder niet afvallen. Ook al zullen dingen nooit meer hetzelfde zijn, probeer de gulden middenweg te vinden. Probeer eerlijk en open te zijn tegenover zowel je vader als je moeder. Wacht een geschikt moment af om je moeder duidelijk te maken dat jij je vader toch ook wel mist, ondanks wat hij heeft gedaan.. En nee, dat doe je dus niet op een moment dat je moeder zich heel erg ellendig voelt, dan moet je haar juist proberen te steunen. Als je het op een rustiger moment doet zal je moeder meer begrip kunnen opbrengen. Praat ook met je vader, en scheldt hem desnoods de huid vol, maar maak ook duidelijk dat je hem mist. Je vader houdt misschien niet meer van je moeder, maar jij blijft natuurlijk wel voor altijd zijn dochter. Misschien is het een goed idee om je beide ouders eerst een brief te sturen. Dan kan je tenminste vooraf goed nadenken wat je wil vertellen, en je zal ook niet zo snel dichtklappen, of te emotioneel reageren als in een echt gesprek. Het is dan wel handig als je eerst goed nadenkt, en voor jezelf op een rijtje probeert te zetten hoe JIJ verder wilt , en hoe JIJ erover denkt,

Dat klinkt als een heel moeilijke situatie, TS. Begrijpelijk dat je even niet goed weet wat je moet doen, zeker als je het zelf al zo moeilijk hebt en dan ook nog van je moeder hoort dat ze niet meer wil leven.

Wat je zou kunnen doen, is eens bellen of chatten met de Kindertelefoon. Dat is helemaal anoniem. Je kunt daar je verhaal kwijt en je kunt er ook advies krijgen.

Wat je moeder betreft: je zou eens contact kunnen opnemen met 113 Zelfmoordpreventie. Die helpen niet alleen mensen die zelf over zelfmoord nadenken, maar ook mensen die zich zorgen maken over iemand in hun omgeving. Zij kunnen je tips geven om hiermee om te gaan en je moeder te helpen.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Heel veel sterkte met alles.