'Alo

Of gewoon praten met je lieve vriendjes&vriendinnetjes !

Blijf praten, je verhaal vertellen

Dat is denk ik het beste om te doen, je gevoelens woorden geven. Zoals je nu doet, bij die psych, en hier, en op wellicht ook andere plekken.

Sterkte in elk geval.

heftig en erg dit verhaal

Las dit en dacht nog geen reacties,kan me dat voorstellen dit is ook heel heftig en moeilijk daarom om te reageren,maar probeer het toch.

Vind het heel erg wat er met jullie is gebeurd,volgens mij was of is je moeder psysich erg in de war.Maar dit is niet goed te praten omdat ze wel normaal deed als je vader thuis was.Gelukkig zit je nu in een pleeggezin met je broertje.Maar kan me voorstellen dat je moeite hebt met dit alles te verwerken,maar misschien heb je goede vrienden met wie je kan praten.? Of met je pleegouders nu.Of misschien toch met je vader,die moet toch ook beseffen nu wat er allemaal gebeurd is.Je loopt nu bij een psycholoog en zegt helpt niet echt,kan me dit voorstellen maar toch blijf er wel naar toe gaan,kun je tenminste je verhaal kwijt en kun je het toch later in de toekomst verwerken,vergeten doe je zoiets nooit maar kun je het een plaats geven en ermee leven,je bent nog heel jong en hebt nog een heel leven voor je,probeer te genieten,denk bij jezelf dit is gebeurd,en nu wil ik verder,hoe dan ook,misschien kun je op school er eens over praten,schrijf het desnoods op en vertel het je klas,weet je praten helpt echt,en aanvaard de hulp die je geboden wordt,ook van die psycholoog,vertel hem dat het nog niet veel helpt maar geef hem wel een kans je te helpen.Gewoon alles vertellen wat je meegemaakt hebt,jammer dat dit soort dingen nog gebeuren al is dit wel extreem,toch zijn er mensen ,echt,die het goed met jullie menen,en jullie willen helpen,je kan ook eens gratis en anoniem met de kindertelefoon bellen,echt, dit is moeilijk om echt een goede reactie te geven,hoe graag ik ook je een goed antwoord wil geven,maar echt denk nog steeds dat in jullie geval echt professionele hulp nodig is,praat eens met jouw huisarts,een leraar,gewoon er over praten en niet mee blijven rondlopen,wens jou en je broertje veel sterkte,en probeer te denken ik ben nog jong,en wil straks of in de toekomst toch weer genieten,echt er zijn genoeg mensen die je willen helpen,wens je veel succes en sterkte en veel geluk in de toekomst weer,ook al denk je nu er anders over nog,echt probeer te knokken,ook jij hebt recht op geluk en een normaal leven,gelukkig zitten jullie nu in een pleeggezin en loop je bij een psycholoog er wordt tenminste nu iets gedaan alvast om je verleden te verwerken wat jullie allemaal meegemaakt hebben,en echt er komt heus wel een tijd dat je denkt,zo,nu gaat het toch wat beter,maar echt alles moet zijn tijd hebben,gelukkig is je moeder opgepakt en kan ze jullie niet meer mishandelen,probeer nu voor jezelf op te komen en denk,zo vanaf nu mag ik een gewoon leven leiden zoals iedereen,je hoeft niet meer bang te zijn nu,veel succes , ook ik vond het moeilijk om te reageren maar las dit en dacht, ik reageer toch,want vond dit zo erg,maar echt,denk dat iedereen die dit lees,jullie het allerbeste gunnen.groeten