een vriendin van mij.

een vriendin van mij had het heel slecht thuis, haar ouders waren nooit samen geweest en j. werd verwaarloosd door haar moeder en broer. j. werdt gepest op de basisschool en voelde zich zo slecht dat ze een poging tot zelfmoord deed. ik zocht j. op in het ziekenhuis en ze zei wat er gebeurd was. ze  zei dat ze de dag ernaa naar een psychiatrische hulpgroep ging. ik had haar een 1 maand niet mogen zien of spreken en toen ze weer thuiskwam ging ik meteen naar haar toe. ze zei dat allemensen in die groep drugs verslaafde kinderen warenvan 10 tot 18 met ernstige gedrags en ontwikkelings problemen. ze vertelde over een feestje zonder begeleiding waar allemaal kinderen gingen schuren. j. voelde zich totaal niet thuis daar. jeugdzorg bracht haar daar... na een paar weken  was j. oppeens weg en ik hoorde een paar weken niks van haar, ze nam haar mobiel niet op, smste niet trug en toen ik langs haar moeder ging was er niemand thuis. na een paar weken kwam ze trug op en vertelde dat ze door jeugdzorg uit huis was gehaald en in een soort van weeshuis zat. j. was erg depri en mocht haar moeder niet zien. niemand mocht precies weten waar ze verbleef omdat het een geheime lokatie was want haar moeder mocht niet weten waar ze was. j. moest kiezen tussen een pleeg gezin en een groep van kinderen van 12 tot 18. zo'n groep zoals het huis anubis ofzo. j. had verschillende verhalen gehoord over kindermisbruik in een pleeg gezin dus zo koos voor de groep. j. gaat nu elke dag via de trein naar school en moet waarscheinlijk blijven zitten omdat ze zoveel heeft gemist. j is vaak ziek en je ziet haar zelden vrolijk. ze zal waarscheilijk over een paar maand naar haar vader gaan wat me niet zon goed idee lijkt want ze heeft verteld dat hij illegaal bezig is met drugs en vrouwen. ik wil het beste voor haar maar volgens mij boeit de jeugdzorg het niet zo veel wat er met haar gebeurd...