Volgens mij halen jullie verhalen door elkaar. Er was hier i.d een verhaal van een meisje die een relatie kreeg met haar stiefvader. Zij was in oorlog met haar moeder en daar waren ook geen andere kinderen bij betrokken. Dus een compleet ander verhaal.

Ik vind het heel raar dat iemand na een scheiding de kinderen van de nieuwe partner boven zijn eigen kinderen verkiest en zo te lezen zit die man ook behoorlijk onder de duim. Ik weet een klein beetje hoe het voelt. Mijn moeder heeft een korte relatie gehad met een man die ons, mijn broertje zusje en ik, niet accepteerde. Gelukkig duurde dat niet heel lang. Mijn moeder heeft nu wel een leuke vriend en tussen zijn kinderen en ons is het ook. TS ik snap dus waarom je veel liever bij je moeder bent en ook liever naar het gezin van de vriend van je moeder gaat dan naar het nieuwe gezin van je vader. Maar probeer wel contact met hem te houden. Heb je nooit gelegenheid om 1 op 1 met hem te praten? Probeer het eens. En hoe is het contact over jullie tussen je ouders? Misschien kan je moeder dit eens met je vader bespreken? Sterkte meid!!!!

Het is wel duidelijk, die nieuwe vrouw van je vader heeft alles overgenomen, je vader, het huis, alles. Jij en je broertje zijn concurrenten voor haar gezin en zij wil niet dat jouw vader zijn liefde voor haar en haar kinderen deelt met jou en je broertje. Je vader accepteert dat en kiest voor die nieuwe vrouw en haar gezin. In mijn ogen heeft hij niet echt een sterk karakter. Heel fijn voor jou dat je bij de nieuwe vriend van je moeder een thuis hebt gevonden waar je welkom bent. Verder niet echt leuk natuurlijk zoals dat met je vader gaat. In sprookjes lees je wel eens over boze stiefmoeders. Je weet nu hoe dat is.

Je vader zou zich eens af moeten vragen hoe het verder zal gaan als jullie en de kinderen van zijn nieuwe vrouw ouder worden. Voelen jullie dan nog loyaliteit naar jullie vader of is hij jullie kwijt? Zullen de kinderen van zijn nieuwe vrouw hem als vader zien of is alleen hun echte vader ook emotioneel hun echte vader? Voor ouders horen hun kinderen altijd op de eerste plaats te komen. Vraag hem eens wat jij en je broertje nog voor hem betekenen en hoe jullie dat kunnen ervaren.

Ik las eens over een Afghaan die moest vluchten voor de oorlog. Zijn kinderen nam hij mee, want Zijn Kinderen, maar zijn vrouw liet hij achter. "Vrouwen kon je overal wel vinden." Wel wat extreem natuurlijk.

Ik heb hetzelfde verhaal eerder gehoord weet niet zeker of dit een nieuw verhaal is.

Wat J22 zegt vind ik goed advies.

Ik heb het verhaal eerder gehoord met eindelijk dat je samen gaat wonen met je stiefvader.

Waar woon je nu? Dat is mij niet duidelijk.

Verder zou ik wel proberen het contact met je vader te behouden, ook al wil je daar niet meer slapen vanwege zijn vriendin. Misschien op een vast moment per week of per 2 weken een activiteit met je vader doen? Alleen met je vader, zonder die vriendin erbij. Dit kan een kleine activiteit zijn als samen een wandeling of fietstocht maken, maar ook iets groter als samen naar de film, theater, dierentuin, kermis, pretpark etc. gaan.