Alles zelf op moeten lossen en hopeloos voelen door men ouders

Hoi mensen,

Dit is iets wat me dwars zit en ik ga ervoor ook naar een psycholoog binnenkort. Het zit zo: toen ik 14 was, werd ik gepest en werd ik erg onzeker. Dat was men donkerste periode en ik sloot me van iedereen af. Het zorgde ervoor dat ik men seksualiteit niet wist, men identiteit niet wist en verloor veel vrienden. Ik was ook beetje arrogant als pubertje en ik wilde niet luisteren naar advies van ouders en dus beetje eigen schuld van me en dus moest ik de gevolgen zelf oplossen. Echter, wat me dwars zit is dat men ouders een brief van school hadden afgewezen over dat ik naar een psycholoog moest en dat school die wilde aanbieden. Ze gaven me ook nooit advies naarmate ik ouder werd wanneer ik het hun vroeg in verband met men mentale gezondheid. Ze luisterden alleen en gaven me ook emotionele steun, maar ze deden er gewoon niks mee. Hierdoor voel ik me nog steeds erover hopeloos, omdat ik niet wist wat ik moest doen. Google en Sociaal Media waren eigenlijk de enige manieren om dingen te leren over men mentale gezondheid. Het brainwashte men hersenen ook een beetje en ik deed vooral veel ‘self-improvement’ dingen. Voel me wel beter dan vroeger en ben men leven het oppakken. Nu ga ik binnenkort ook naar psycholoog om hierover te praten en voel me verder gewoon prima, maar het voelt gewoon niet fijn dat ik alles zelf heb moeten oplossen en dat men ouders me nooit advies gaven of me hielpen. Terwijl ze wel gewoon wisten dat ik me niet helemaal happy voelde. Ik ben hier nog steeds boos over.

Herkent iemand zen ouders zich hierin? Is dit normaal gedrag van ze? Hoe laat je zulke dingen los?

Alvast bedankt,
Gr TS (ik zal waarschijnlijk wel keer reageren hieronder)