Dag TS,
meent ge dat, met een kus? Ik bewonder u!
Ik heb eens vier jongens tegelijk moeten aframmelen op de speelplaats om te zorgen dat ze stopten met me te pesten. Ik ben dan ook wel redelijk sterk en sportief, anders was dat niet gebeurd ... Twee heb ik effectief slaag kunnen geven, de anderen gingen op de vlucht. Zij waren begonnen, genoeg getuigen, maar eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat het gevecht om die reden door mij uitgelokt was. Een heel deel klasgenoten stonden stand-by, voor als het mis moest gaan; al mijn klasgenoten hadden me graag, ook al ben ik homo. Die vier weet ik van dat ze alle vier werkloos zijn en gewoon op straat rondhangen met hun auto's. Zo vergaat het de pesters ...

Maar uw methode is beter: rozen in plaats van zwaarden. Gij schopt het nog ver.

Groetjes,
S.

Merci voor de antwoorden. Nu weet ik langs waar ik dat ook bekijken kan, en waarom sommigen dan wel uit de kast moeten komen.

J19: pesters kunnen er niet tegen als ge gewoon uzelf blijft, dan geven ze het op. Ik heb er in de rij naar de klas zelfs eens eentje een kus op zijn wang gegeven, zogezegd omdat hij zoveel aandacht van mij zocht. Hij kon het tegen niemand zeggen voor te reclameren, en hij heeft me nooit meer gepest. Misschien was hij er wel blij mee 😊?

Jongen 14, je hoeft helemaal niets. Je bent baas over jezelf. Je bent nog jong, nu uit de kast komen kan altijd nog. Maar alleen als je het zelf wilt. Ik zelf zou het niet doen omdat heterojongens ook niet uit de kast komen. Waarom moet je als homo uit de kast komen, je hoeft toch ook niet aan iedereen te vertellen dat je hetero bent. Om een vriend te krijgen is het ook echt niet nodig, dat merk je vaak wel. En anders ga je eens naar een jongeren club of bar waarvan je weet dat er homo jongeren komen.

Dag TS,

die visie is heel erg kort door de bocht hoor :-) .
Maar het hoort dan ook bij uw vraag, waarom het anders zou moeten zijn.
Bij u loopt het allemaal heel natuurlijk zo te lezen, iedereen accepteert het, gij nog het meest van al, en hoe ge die pesters op een afstand houdt moogt ge best eens vertellen :-) .

Wat iedereen als 'normaal' beschouwd is dat jongens verliefd worden op meisjes. Daar wordt niet bij nagedacht. Jongens die verliefd worden op jongens denken daar soms wel vele verder over na: hoe gaat dit effect hebben op mijn leven, en vooral, op het leven van mijn familie? Gaan ze niet kwaad zijn? Wat dat gebeurd dikwijls. Ze blijven meestal niet kwaad, mar teleurstelling is er in het begin altijd want hun zoontje kan de familielijn niet voortzetten. Er komen geen kleinkinderen. Dat is één van de dingen die ouders teleurstelt. De andere is de bezorgdheid over hun zoontje want: zal hij een normaal leven kunnen hebben, met vele vrienden en familie? Wat gebeurd er als het uit is met zijn vriend? Gaat hij snel iemand anders vinden of gaat hij zich tot ergere dingen moeten keren om toch maar dat beetje gevoel van liefde vast te houden. En als ge het forum al goed doorlezen hebt, dan gaat ge dat ook al terug gevonden hebben.
En dat zijn onder andere de dingen die door het hoofd van een jongen kunnen spoken en hem doen beslissen om maar fijn voor zichzelf te houden dat hij homo is. Misschien is die jongen zelfs wel verliefd op een jongen die net zoals hem is. Maar omdat hij schrik heeft, zal hij hem nooit durven vragen. Daarom is er het 'uit de kast' komen. Veelal is het voor die jongen zelf een moment van intense opluchting, want daarna zal hij zichzelf kunnen zijn, zoals gij nu al uzelf zijt.

ik ben in ieder geval jaloers op u dat gij uw geaardheid zo onder uw vleugels neemt, dat het overkomt als volstrekt normaal in uw ogen. Dat is super, echt waar! Ik ben uit de kast moeten komen op mijn dertiende, omdat ik het niet meer uithield te leven met een geheim in een familie waar alles zo open is. Broer wist het al langer, en mama had het al lang door, bleek nadien. En toch voelde dat nadien als een enorme opluchting.

Ge hebt een vriend zegt ge. Beschouw dat als één van de belangrijkste dingen die er is! Want als ge uit elkaar gaat, dan gaat ge beseffen hoe moeilijk het gaat zijn om een andere vriend te vinden. Daarom dikwijls dat als een jongen een jongen heeft, die relatie veel minder snel kapot gaan dat die van jongens en meisjes samen.

Heel veel geluk samen :-)
Groetjes, S.

J12 moet zijn J23! Toetsenbord is oud en luistert niet altijd goed. Excuses.

Moet je uit de kast komen? De vraag is, wat is voor jou 'uit de kast komen'?

Je kan bijvoorbeeld in de klas op een tafel gaat staan en roepen, jongens, ik moet je wat vertellen, ik ben homo! Zo kan je dat doen, maar je kan ook het niet verbergen dat je jongens leuker vindt dan meisjes. Dat is wat jij doet en feitelijk ben jij dus al uit de kast gekomen.

Op jouw leeftijd is alles nog onzeker en hoe weet je op die leeftijd wat homo is en wat niet homo is? Je hebt een vriend waar je van houdt en de mensen om je heen, je ouders, je zus, je klasgenoten, vinden dat prima. Jij gedraagt je verder zoals alle jongens van jouw leeftijd.

Is dat homo zijn? Het lijkt er wel op maar niemand zit er mee, jij nog het minst, dus wat is dan het probleem? Het is gewoon zoals het zou moeten zijn als het om vriendschap en liefde gaat.

Jij hebt je vriend en de mensen om je heen doen er niet moeilijk over. Niet iedereen is zo gelukkig. Als je bang bent afgewezen te worden of om gepest te worden dan ligt het anders. Dan verberg je het en dan kan je heel eenzaam zijn. Tegen iemand die jij vertrouwt kunnen vertellen hoe het met jou zit kan dan een opluchting zijn.

Het kan zijn dat je toevallig iemand tegenkomt die jij aardig vindt en die ook op jongens valt. Dan kunnen jullie samen je gevoelens delen en ben je niet meer alleen.

Als anderen weten dat jij op jongens valt dan is het makkelijker om een vriend te vinden. Dan moet je dus niet verbergen hoe je bent.

Jij vindt het wel leuk om homo te zijn begrijp ik, maar dat geldt niet voor iedereen. Als je in een omgeving leeft die homo zijn afwijst dan wordt het moeilijk. Als je als jonge jongen dacht later een meisje te vinden, te trouwen en samen kinderen te krijgen dan valt dat toekomstbeeld in duigen. Hoe moet je dan verder?

Je bent anders dan andere jongens. Je ziet het, je voelt het. Anders zijn is nooit leuk. Je hoort vervelende opmerkingen over homo's en je denkt, "dat gaat over mij!" Je kan niet altijd met de anderen meedoen want je hebt een geheim. Dat kan je heel eenzaam en ongelukkig maken.

Ik las vandaag in het nieuws (in Nederland) dat LHTBI jongeren depressiever zijn dan andere jongeren. Homo zijn maakt je leven anders en moeilijker.

Jij hebt er geen problemen mee, jouw omgeving heeft er geen problemen mee. Je hebt een lieve vriend. Fijne ouders en een lieve zus. Met vervelende jongens op school weet je om te gaan. Jij bent een gelukkig mens. Iemand om van te houden en er wordt van je gehouden! Ik wens jou een fijn leven toe!

Mooi om te lezen dat jij gewoon jezelf kan zijn, zonder dat je dit officieel hebt aangekondigd aan iedereen (lees: uit de kast komen).

Je schrijft dat je het leuk moet vinden om homo te zijn, anders ben je geen homo. Dit is onjuist. Je seksuele geaardheid heb je gewoon. Hier heb je niet voor gekozen. Er zijn genoeg homojongeren die diep ongelukkig zijn dat ze niet op meisjes vallen, maar wel echt homo zijn. Helaas wordt dit door lang niet alle ouders en vrienden geaccepteerd. Op sommige plaatsen in Nederland zijn nog strenge, ouderwetse Christelijke waarde en normen van toepassing. Als je de strengste interpretatie van de Bijbel (en ook de Koran) naleeft, moet een man een relatie aangaan met een vrouw en wordt homoseksualiteit dus verguisd. Homojongeren uit deze gezinnen proberen dus uit alle macht hun geaardheid verborgen te houden. Vandaar dat het voor hen ook zo’n megastap is wanneer ze dan toch uit de kast komen. Voor hen is dat dus een heel groot ding, mede dus omdat hun omgeving hen heeft ingepraat dat homo zijn iets slechts is.