gepest

ik weet nog dat ik voor het eerst naar school ging in groep 1. ik werd niet bij de groep betrokken en was altijd alleen. ik dacht zelf dat het wel over ging. maar dat was niet zo het negeren bleef maar ik vond het niet zo erg. tot groep vier ik werd in elkaar geslagen. ik weet nog wat de leerkrachten zeiden 'ach dat beetje plagen gaat wel over en je moet niet overdrijven.' ik dacht zelf ook dat ik overdreef maar ik liep wel met een blauw oog rond. in groep zes was ik minder onzeker over wie ik was. maar voor mezelf op komen kon ik nog niet. ik was bang. ik werd nu ook achter volgt naar huis en wou niet meer naar school. want de school deed er helemaal niet aan. ik ging mezelf ook snijden om van de pijn af komen. tot dat iemand die ik ken dood ging aan zelfmoord. dus sneed me niet meer maar ik wou wel graag dood. in de eerste dacht ik niemand kan me nu nog pijn doen. ik kwam voor mezelf op en kon alles aan. op de fiets naar school werd ik wel uitgescholden voor kanker hoer en nog veel meer. ik kan tegen veel maar mensen die met kanker schelden kan ik echt niet tegen. omdat ik heel lang ziek ben geweest niet kanker maar iets anders mijn beste vriendin is wel aan kanker overleden. mensen wisten mijn zwakke plek. kreeg steeds vaker last van deze mensen. ze kwamen er achter wie mij pesten en gaven zo mijn zwakke punten aan die mensen door. er werd gedreig en nog veel meer nu is gelukkig het pesten op gehouden. ik heb hulp gezocht bij mijn ouders en vriendinnen. ik heb ook hulp gezocht bij een psycholoog die heeft me ook veel geholpen. mijn vriendinnen ook. ik zeg tegen alle mensen die nu nog gepest worden zoek hulp niet perse bij een psycholoog maar wel bij vrienden familie of ouders. die kunnen je altijd helpen