fuck my life.

Ik ben sinds groep 5 gepest. Ze vonden me dik. Ik zit nu in de 2e en sinds de 1e word ik niet meer gepest. Ik ben heel veel afgevallen maar ik doe mn best meer af te vallen. Ik heb eigenlijk dus anorexia. Mn ouders zeggen heel vaak dat ik te dun ben en mn vrienden beginnen het ook te vinden. Als ik in een bikini zit of bij de dokter ben zet ik mn buik uit om geen commetaar te krijgen. Gister ben ik weer dik genoemt meer redenen om af te vallen voor mij. Het gepest doet me nog elke dag pijn. Dat ik in elkaar geslagen ben die littekens staan nog steeds in mn hard. In het zwembad duwden ze me van de rand af met mn hoofd tegen het trapje. Toen ik boven water kwam hoorde ik ze roepen " aah jammer walvis is nog niet dood" elke dag spookt die zin door mn hoofd. Ik ben dik, ik ben dik, ik ben dik, ik ben dik elke dag sta ik zo voor de spiegel. Ik ben gaan geloven wat ze zeggen. Het zal nooit meer uit mn geheugen gewist worden. Het doet nog elke dag pijn. Elke dag die scheldwoorden die door mn hoofd spoken, elke dag onzeker, elke dag meer willen afvallen.