jongen 22, waar woon jij dan, want ik heb helemaal geen brief ontvangen. Ik heb niets tegen mijn huisarts, ze is ook een vrouw en die heeft me poes al wel eerder gezien, maar ik vraag me dan wel af of een huisarts genoeg kennis heeft om alle plekjes goed te kunnen beoordelen. Ik weet dus niet goed of ik er blij mee zou zijn als zij dat ging doen. En ja, het zal wel een assistente zijn die alles aantekent, of een praktijkondersteunster (die hebben wel meer gezien denk ik). En wat doen ze dan als ze een verdacht plekje tegenkomen?

Ik heb in december een brief gekregen van de afd.dermatologie in ons ziekenhuis. Ze doen mee aan een landelijke proef om dermatologen meer te ontlasten en een deel van de controle-taken te laten uitvoeren door huisartsen die daarvoor speciaal getraind worden. In die brief staat dus dat ik voor dit jaar waarschijnlijk een oproep mag verwachten van mijn huisarts die dan de jaarlijkse huidcontrole zal uitvoeren. Ik zie daar eigenlijk best wel tegenop. Onze huisarts is een oudere vrouw die op mij wat star overkomt. En die gaat dan het onderzoek uitvoeren zoals ik dat ieder jaar bij de dermatoloog in het ziekenhuis heb? Moet ik dus helemaal naakt voor haar staan en ook omdraaien en voorover buigen? En wie assisteert haar dan voor de aantekeningen? Is dat dezelfde assistente die bij haar aan de balie voor de telefoon zit? Dat is gewoon een jonge meid die geen enkele medische opleiding heeft. Hier heb ik dus geen zin in. Nogal beschamend allemaal.

Aan ts, je vroeg ook nog of ik wel eens had gefantaseerd over zo een onderzoek. Nou, natuurlijk toen ik had uitgezocht wie die laatste dokter was en er achter kwam dat die nog niet eens afgestudeerd is en waarschijnlijk ongeveer mijn leeftijd heeft, heb ik daar wel eens gedachten bij gehad achteraf. En mijn vriendin plaagt me daar ook wel eens mee. Als we vrijen zegt ze zo wel eens plagend ‘zal ik jou eens helemaal gaan onderzoeken? Nou kleed je dan maar eerst eens helemaal uit….’ En ze doet dan net of ze een dokter is en me helemaal gaat onderzoeken en ik moet dan doen wat ze zegt. Een rollenspel dus. En dat vind ik wel een lekkere fantasie. En natuurlijk zie ik dan die laatste ‘dokter’ weer voor me. Maar bij mijn vriendin krijg ik dan wel een flinke erectie en hebben we lekkere seks. Eigenlijk zou ze een witte doktersjas aan moeten doen, dan is het beeld helemaal kompleet.

aan j.23; dat boek over de coassistent is best wel duidelijk. Zo gaat zo'n onderzoek inderdaad. Ik lees nu ook dat je dus bij een dermatologisch onderzoek helemaal naakt moet zijn bij een onderzoek. Ook de beschrijving van andere onderzoeken is verhelderend.
Maar ik denk dat dat dus niet alleen geldt voor een coassistent maar voor alle doctors want die zijn eerst zelf ook allemaal coassistent geweest. Toch?
Dank je wel voor de link.

Ik ben idd nog bij mijn huisarts terug geweest. Na 3 weken, dat was zo afgesproken. En ik had verwacht dat ze me wel opnieuw zou gaan onderzoeken maar dat gebeurde niet. Toen ze van mij hoorde dat de zalf die ik iedere dag verschillende malen moest gebruiken geen enkele verbetering uitmaakte, zei ze direct dat ze nu voor mij helaas niets meer kon betekenen en dat ze me ging doorsturen naar het ziekenhuis omdat ik wss botuline-injecties moest krijgen. En zo kwam ik eerst daar voor een consult terecht waarbij ik opnieuw ben onderzocht. Eigenlijk op dezelfde wijze als bij de huisarts. Dit onderzoek bevestigde de noodzaak van die injecties en ik kreeg diezelfde ochtend de pre-operatie intake voor de dagbehandeling.
Nou, ik had verwacht dat ik snel een injectie zou krijgen en direct naar huis, maar dat bleek toch allemaal wel wat anders te gaan. De behandeling is een dagbehandeling waarbij je in de ochtend wordt behandeld onder verdoving van een ruggenprik. Dan de injecties op een operatiekamer die maar 20 minuten duren en daarna terug naar de afdeling dagbehandeling waar de narcose volledig moet uitwerken en als alles goed gaat, mag je dan achter in de middag naar huis.
En zo is het ook gegaan. Op de dag van behandeling moest ik me natuurlijk thuis zelf eerst nog goed wassen. En om 09.00 moest ik me melden in het ziekenhuis. Daar werd ik naar de kamer begeleid waar het gordijn rondom mijn bed werd dichtgeschoven en ik me daarna volledig moest uitkleden en een operatiehemd moest aantrekken. Daarna kwam een verpleegster van wie ik op het bed moest gaan zitten op een handdoek. Ik moest voorover buigen en ze schoof het hemd omhoog en ging de plaats waar de ruggenprik zou komen schoon te maken en desinfecteren. Daarna moest ik wachten maar binnen een uurtje werd ik met bed en al, opgehaald en met de lift naar beneden gereden naar een ruimte vlakbij de operatiekamers. Hier liggen patiënten te wachten totdat er een kamer en chirurg gereed is. Maar ook liggen in deze ruimte de patiënten die net zijn geopereerd bij te komen uit hun narcose voordat ze weer naar hun afdeling worden gereden.
Toen ik aan de beurt was, werd ik een operatiekamer ingereden waar verschillende mensen aanwezig waren. Er vond eerst een controle plaats of ik de juiste patiënt was die men wilde gaan behandelen  Ik moest van het bed overschuiven naar de operatietafel en daar gaan zitten en vooroverbuigen. Ik kreeg de ruggenprik die ik best wel vervelend vond. En daarna moest ik direct gaan liggen op mijn rug. Er werd een infuus aangelegd in mijn arm en ik kreeg plakkertjes op mijn borst voor de hartbewaking, denk ik. De verdoving begon te werken en ik voelde het gevoel uit mijn onderlichaam wegtrekken. Een verpleegster tilde mijn benen op en legde die in die beugels want dat kon ik al niet meer zelf. Daarna schoof ze het operatiehemd een stuk omhoog en lag ik daar voor al die mensen te kijk. Maar niet zo lang, want ik kreeg allerlei groene lakens over mijn benen en buik zodat denk ik, alleen mijn anus nog zichtbaar was. En uit de bewegingen die ik een assistente zag maken begreep ik dat ze bezig was om die verder te desinfecteren. Maar voelen deed ik niets meer. Van de hele behandeling heb ik eigenlijk niet meer zo veel mee gekregen. Ik kon het niet zien en voelen deed ik ook niets meer. Alleen horen en kijken. Binnen 20 min was het voorbij en werd ik de operatiekamer uitgereden.
De behandeling heeft uiteindelijk wel geholpen maar dat duurde toch nog wel even voor het zover was.

Aan de TS. Weet je, als je al voor het 3e jaar achtereen in hetzelfde ziekenhuis komt, bij dezelfde maatschap voor hetzelfde onderzoek, dan maak je je daar vooraf niet zo druk meer over. De dokter die je onderzoekt zie je als dokter in een witte jas. Ja, ik zag wel dat ik haar niet eerder als dokter had gehad, en ik zag dat ze jong was maar was daar verder tijdens het onderzoek niet mee bezig. Pas toen mijn moeder later zei dat ze mss wel een coassistent was en ook mijn vriendin begin te vragen of die dan wel bevoegd is voor dat onderzoek en voor het beoordelen van evt. bevindingen, ging dat bij mij ook spelen. Op internet lees ik dat ze wellicht een coassistent maar mss ook wel een arts-assistent of een verpleegkundig specialist kan zijn geweest want die mogen allemaal zelfstandig een lichamelijk onderzoek uitvoeren. Hoe dan ook behoort ze niet tot de vaste dermatologen van het maatschap want haar naam wordt niet genoemd op hun website. Ik heb daarom het maatschap gebeld en gewoon gevraagd welke functie zij heeft en hoe mijn onderzoeksresultaten zijn beoordeeld. Nou, zij is inderdaad een coassistent. En dat staat ook op een A4 wat hangt ook op het schuifraam bij het loket waar je je meldt voor je onderzoek. Daarop staat haar foto en dat ze een coassistent is waarmee je te maken kunt krijgen tijdens onderzoek, zo werd me uitgelegd. Ik heb dat alleen niet gezien toen. Het is me niet opgevallen. En de bevindingen van het onderzoek worden door haar in een rapportverslag opgenomen wat door een bevoegde dermatoloog samen met de gemaakte foto’s achteraf wordt beoordeeld. Niets aan de hand dus.

Ik lees alleen op wikipedia dat een coassistent iemand is die nog geen afgestudeerd arts is maar in het 5e of 6e jaar zit van de opleiding geneeskunde. En met co-stages doen die dus praktijkervaring op. Nou, als ik dan denk dat zij toen ze 18 was van het Atheneum is gekomen, dan is ze dus nu 23 of 24 jaar oud. En dat vind ik dan wel een super weird gedachte. Iemand van mijn eigen leeftijd die me helemaal bloot heeft onderzocht. Voor mij is ze daarmee ineens niet meer een dokter, maar gewoon een jonge meid die ik verder niet ken.….

Op internet vind ik ook het ‘handboek coassistent’ waarin exact staat beschreven wat een co-assistent mag en moet kunnen. Zelfs een dermatologisch onderzoek staat daarin beschreven. En als je dat zo leest dan weet je dat het onderzoek gewoon in grote lijn hetzelfde is uitgevoerd. Eigenlijk is het bij jou nog het best gebeurd. Want in het handboek staat dat een coassistent de patiënt die helemaal bloot is, eerst van een afstandje moet bekijken om daarna van dichtbij alles moet nakijken. ‘Vergeet ook niet zo nodig haren, hoofdhuid, nagels en slijmvliezen te bekijken alsmede het (peri)anale gebied en de genitalia’, zo staat beschreven. Lees zelf maar na; https://docplayer.nl/8319482-Handboek-voor-de-co-assistent.html
Ik denk dat jij de verdere jaren ook wel te maken krijgt met wisselende doctoren die bij jou het onderzoek uitvoeren. Misschien zelfs ook nog wel eens een coassistent, mogelijk een jongen van jouw leeftijd. Kun je je daar vooraf al op verheugen. Succes.

TS hier, djw jongens van 18 en 23. Inderdaad ook best heftig wat jullie hebben meegemaakt. Maar jullie konden alle twee vooraf wel weten wat er zou gaan gebeuren. Of toch tenminste, dat je onderzocht zou gaan worden. Het overviel jullie niet. Jullie konden je daar dus enigszins op voorbereiden. Toch? Maar hebben jullie misschien achteraf ook niet eens een keer gefantaseerd over die situatie?

Jongen23; wat ik me afvraag is hoe jij het vond om zo te worden onderzocht door iemand die niet zo veel ouder is dan jij. Ik bedoel, jij bent ook al 23 en iemand die nog in opleiding is is dan toch niet zo heel veel ouder, denk ik. En wat dacht je toen zij geknield voor je zat en jij je penis van haar omhoog moest houden en ze je heel nauwkeurig daar van dichtbij aan het bekijken was?

En jongen 18; ben je nog naar haar terug geweest nadat je die zalf hebt gebruikt en niet hielp? Wilde ze de resultaten toen ook nog zelf opnieuw bekijken? En hoe is daarna de behandeling in het ziekenhuis verlopen?

Laat es weten svp

Meisje 19; de personen die beweren dat ze bij zo een onderzoek seksueel opgewonden raken en een erectie krijgen, die hebben denk ik een onderzoek nooit meegemaakt. Dat is alleen fantasie in hun hoofd. Ik was daar vooraf ook wel bang voor, eerlijk. Maar geloof me maar, als het zo ver is dan denk je daar echt niet aan. Je bent dan met andere dingen bezig en dat gebeurt dan ook niet. Ik was wel erg gespannen maar de dokter was erg aardig en straalde kalmte uit. En op dat moment, bijna 2,5 jr geleden zie je haar ook niet als vrouw, maar gewoon als je eigen dokter. Maar de spanning doet je hart sneller kloppen, en natuurlijk ben je je bewust van je bloot zijn en rare houding. Ik voelde wel een tinteling maar kreeg zeker geen erectie. Het deed alleen wel pijn.

Dapper dat jullie, jongens, dit vertellen, want ook voor jullie is intiem onderzoek natuurlijk schaamtevol. Ik lees bij geen van beiden eigenlijk of jullie een erectie hadden, wat de schaamte vast alleen maar groter zou maken. Maar, goed om te lezen hoe schaamtevol het is om met je benen in de beugels te moeten liggen, helemaal opengesperd, zeg maar. Kun je trouwens nagaan hoe heftig het is om als meisje bij een dokter, een man die ook nog eens alleen werkt, zo te moeten liggen. Hoezo privacybewaking. Het allerergste is dan, vond ik in elk geval toen ik zo mocht liggen, dat ik voelde dat ik nat was geworden. Nee, ik was echt niet opgewonden, maar tóch was ik best behoorlijk nat. En toen hij zei dat glijmiddel niet nodig was wilde ik het liefst verdwijnen. Verder deed hij het netjes hoor, hij zag ook wel dat ik het een rotonderzoek vond.

Toen ik 16 was had ik al heel lang van anuskloofjes. Maar die werden steeds erger en zal van de drogisterij hielp niet meer. Naar de wc gaan deed heel erg pijn en die kloofjes sprongen iedere maal open en dat gingen ze bloeden. Iedere keer kwam mijn onderbroek onder het bloed en moest ik er gelijk wc-papier inleggen. Ik had het heel lang uitgesteld maar uiteindelijk ging ik toen toch maar naar onze huisarts. Die was net nieuw. Met de vorige, een vrouw had ik geen goed contact. Ik vond ze een bitch. Was dan ook blij dat ze weg was. Maar bij deze, ook een vrouw was ik nog niet geweest.
Ze was nog niet zo oud en leek een stuk meer vriendelijk en geduldig. Nadat ze vroeg waarvoor ik kwam en ik had haar antwoord gaf begon ze me eerst allerlei vragen te stellen. Hoe lang ik er al last van had en hoe dat zo is begonnen. Of er al eens iets aan was gedaan. Vragen over mijn eetgewoonten en hoe vaak ik ontlasting had en of dat hard of zacht was. Of ik last van stress had, etc. En nadat ze klaar was met haar vragen wilde ze me natuurlijk ook even onderzoeken. In haar kamer stond een onderzoektafel en er stond een scherm waarachter ik van haar mijn broek en onderbroek moest uitdoen en op de tafel gaan liggen. En toen ik op die tafel lag zag ik hoe ze handschoenen aantrok en naar me toe kwam. Ik ga eens even kijken zei ze en knipte een lamp aan en liet die schijnen op mijn kruis. Je kunt het best je knieholtes in deze beugels leggen zei ze terwijl ze een been al vastpakte om die te leiden. Ander kan ik je anus niet goed zien. Ik deed mijn andere been zelf en voelde me hoogst opgelaten. Ik lag daar helemaal open voor een dokter die ik nog niet goed kende en die aan het voeteneind van de tafel stond en naar mijn ballen en anus keek. Mijn penis lag over mijn buik. Ik kreeg het er behoorlijk warm van en voelde me onzeker. Ze onderzocht mijn anus en met een vinger drukte ze voorzichtig op de rand helemaal rondom. Daarna zei ze dat ze voorzichtig met een vinger in mijn anus zou gaan en uit een tube deed ze wat gel op haar wijsvinger. Het inbrengen deed heel erg zeer en ik voelde weer kloofjes open springen. Automatisch spande ik mijn sluitspier. Goed proberen te ontspannen zei ze dan gaat het makkelijker. Jaja, makkelijk gezegd. Maar uiteindelijk lukte het haar en voelde ze van binnen. Ik voel geen aambeien sprak ze. Dat is mooi, dan zijn het waarschijnlijk alleen de kloofjes die ik kan zien. Maar je sluitspier is wel heel erg strak. Eigenlijk wilde ze ook nog een spreider inbrengen om binnen te kunnen kijken maar gelukkig vond ze dat zelf toch ook geen goed idee omdat het al zo moeilijk ging en pijn deed.
Aan het einde van het onderzoek schreef ze me een andere zalf voor en zei dat als die niet binnen enkele weken zou helpen ik naar het ziekenhuis zou moeten. Dat laatste moest uiteindelijk toch gebeurden en daar heb ik een botuline injectie gehad die wel heeft geholpen.

Hoi,
ik heb al enkele malen een dergelijk onderzoek gehad. Telkens in het ziekenhuis in mijn stad. En het is waar; het went wel. Je weet in grote lijn wat er gaat gebeuren, nml. onderzoek aan je lichaam van top tot teen waar bij alles wordt nagekeken. Maar toch waren er ook wel verschillen tussen de onderzoeken die ik heb gehad en ook met wat jij schrijft. Zo hoefde ik bv nooit tijdens het hele onderzoek helemaal naakt. Ik had altijd nog wel iets aan. Maar ik heb wel 3 keer een verschillende dokter gehad en dat is weer vreemd en tussen hen waren er kleine verschillen.

De 1e x had ik als dokter een vrouw van middelbare leeftijd. Ik mocht tijdens het onderzoek mijn onderbroek aanhouden. Die moest ik alleen op het laatst naar beneden doen. En toen ik voorover moest bukken weet ik niet meer goed of zij met een hand mijn billen open duwde of hoe anders. Maar aan de voorkant moest ik zelf mijn penis omhoog tegen mijn buik houden zodat ze eronder kon kijken. Ze heeft me dus verder ook niet aangeraakt.

De 2e x was het een man met grijs haar. Ook middelbaar. En nu ook mocht ik mijn onderbroek aanhouden die ik op het laatst omlaag moest doen. Ik moest wel zelf mijn billen voor hem open doen, maar aan de voorzijde heeft hij mijn penis opgetild. Hij heeft ook snel onder mijn voorhuid gekeken (en hij droeg geen handschoenen).

Dit jaar was de 3e x. Weer een vrouw maar dan van jongere leeftijd. Mijn moeder dacht later dat het misschien een coassistente is geweest want we konden haar naam niet vinden op de website. Zou dus best kunnen. Die mogen nl tijdens hun coschap wel zelfstandig een onderzoek uitvoeren maar ze mogen geen behandeling zelf inzetten. Hoe dan ook zei de verpleegster die me kwam halen uit de wachtkamer dat ik me in het kleedhokje helemaal mocht uitkleden en daarna een soort van operatie-schortje moest aantrekken die al klaar lag in dat hokje. Het had geen mouwen en de opening zat aan de achterzijde met een veter-sluiting. Voor onder mijn hoofdharen moest ik mij hoofd naar haar toe buigen en daarna moest ik me omdraaien en hield ze de schort open. Heeft ze de hele achterzijde nagekeken en moest ik ook zelf mijn billen kort openen. Daarna moest ik op de tafel gaan zitten met mijn benen over de rand. Ze heeft toe eerst mijn armen en handen nagekeken en ook mijn benen, tussen de tenen en onder mijn voeten. Toen moest ik de schort aan de bovenzijde laten zakken zodat ze mijn bovenlichaam kon bekijken. Daarna mocht ik van de tafel afkomen en moest ik de schort optillen zodat ze mijn onderlichaam kon inspecteren. Ze vroeg ook of ik mijn penis wilde optillen en vervolgens zelfs ook mijn scrotum. En daarbij zat ze gehurkt voor me. Tijdens het hele onderzoek heeft ze me niet aangeraakt maar was wel erg uitvoerig.

Bij alle onderzoeken is er altijd wel een verpleegster / assistente aanwezig geweest, net als bij jou. Die schreef ook alles op. Maar ik denk dat haar aanwezigheid misschien wel nog een reden heeft en in een protocol is vastgelegd, nl een soort van bewaken dat een onderzoek correct en integer voor de patiënt verloopt. Die is nl wel heel het onderzoek eg kwetsbaar terwijl de dokter een dominante rol heeft. Er is ook een machtsverhouding. Een oudere mannelijke dokter alleen met een jong meisje die helemaal bloot is zou ook makkelijk tot klachten achteraf kunnen leiden. En op deze manier gebeurt dat niet, denk ik.

Meisje20; ik ben gestopt met het scheren van mn schaamhaar nadat ik me voor een 2e keer had gesneden met het mesje. En je moet eens weten hoe hard dat bloed, een moedervlek die je open scheert. Dat stopt ook bijna niet. Daarom doe ik dat niet meer. In de zomer werk ik wel me bikinilijn bij natuurlijk maar voor de rest niets. Het is best een volle bos. Swinters vergeet ik wel eens om me bikinilijn bij te werken. Was daarom nu wel blij dat het er nog wel verzorgd uitzag.

Ik kon het verhaal niet afmaken omdat er geen ruimte meer was. Zal nu verder gaan:

Daarna moest ik me omdraaien en iets voorover buigen. Zo kon ze tussen me billen kijken. De meeste details van het hele onderzoek kan ik me nog goed herinneren omdat het nogal indruk maakte maar zo denk ik dat ze met een hand een bil open duwde om te kunnen kijken maar weet dat niet zeker meer. Zelf stond ik met mn handen op me knieën iets voorover. Duurde maar kort. Daarna me benen aan de achterzijde en voor de onderkant van me voeten moest ik me knie buigen en de voet naar achter steken naar haar toe en kon ik weer leunen op die verpleegster. Daarna was het onderzoek klaar. Je mag je weer aankleden hoor, zei ze. Dan zie ik je zo in de spreekkamer. Eigenlijk was het allemaal best wel snel gegaan, maar toch. Aan haar buro zei ze dat er nu geen vlekken zijn die zorgen geven voor dit moment. Maar het waren er best wel veel die ze wil volgen en daarom was het onderzoek nuttig. Maar voor jou wel confronterend denk ik, sprak ze. Ja dus. Een volgende keer gaat het misschien al wat makkelijker nu je weet hoe het gaat. Ik was daar niet zo zeker van en voor nu blij dat het voorbij was. Ze zei dat ik volgend jaar automatisch een oproep krijg voor een controle. Hierbij kijkt ze me dan weer helemaal na en let dan speciaal op de vlekken die nu een bepaalde score hebben. Ze waarschuwde me nog voor de zon; met jouw huidtype 2 mag je niet onder de zonnebank en ook de zon zoveel mogelijk vermijden of anders altijd goed smeren met een hoge factor.

Hebben anderen ook wel eens zo’n confronterend onderzoek gehad?

Je beschrijft heel uitgebreid waarnaar allemaal gekeken werd, best fijn om te weten. Lijktme een vreemde ervaring, dat je die verpleegster kende en zij jou geheel naakt zag. die plek waar je je schaamhaar overheen laat groeien, op je heuvel of op een schaamlip? Laat je je schaamhaar trouwens ook op je lippen groeien, of ben je daar wel kaal? Best een gek idee, al die foto's van de nulmeting, maar wél goed hoe zorgvuldig je bekeken werd.
En toch, toch heb ik het gevoel dat je nog niet uitverteld bent. Je geeft aan dat de arts je tussen je billen kon bekijken, dan sta je er dus héél kwetsbaar bij. Maar, dan stop je, volgt er geen tekst meer.
En ja, toch ben ik benieuwd of je ook je billen uiteen moest doen, of ook je schaamlippen werden bekeken. En hoe je dat vond, hoe je je voelde, hoe erg je je schaamde. Het leest alsof je daar nog meer over wilt vertellen. Laat je nog van je horen alsjeblieft?

Ook nu maak je je verhaal niet af... Ik heb een tante op een feestje eens horen zeggen dat ze ook zo'n onderzoek heeft meegemaakt. Ze sprak er luchtig over maar had bij haar toch ook wel indruk gemaakt. Ik kan me daar ook wel iets bij voorstellen. En jij bent dan ook nog 17.

Jongen19; er is geen probleem. Ik heb alleen gevraagd ofdat er nog meer mensen zijn die wel eens een dergelijke ervaring hebben gehad.
meisje20; nee, er is niets met me gebeurd wat niet-medisch is. Maar ik voelde me heel erg kwetsbaar en beschaamd. Ik werd kompleet overvallen met dat onderzoek. Kzal je andere vragen beantwoorden;
Ik had me helemaal uitgekleed en stond daar in het midden van dat kamertje met mn handen voor me. Mn kleren had ik op die onderzoekstafel gelegd. Ik wist eigenlijk niet ofdat goed was en ik daar nog op moest gaan liggen of zoiets. De dokter was klaar met haar telefoongesprek en kwam terug naar de onderzoeksruimte. Zo zei ze, de verpleegster komt zo maar we kunnen alvast beginnen. Ze schoof een kruk naar het midden en ik kon daar op gaan zitten. Ze rolde een lamp op wieltjes naar me toe en liet die op me hoofd schijnen. Ik ga nu eerst onder je haren kijken zei ze. Heb je zelf wel eens gemerkt of daar ook vlekjes zitten? Nee. Ze pakte een kam en begon heel zorgvuldig mn hele hoofdhuid te inspecteren. Ik zal op de kruk met me benen tegen elkaar en mn handen op me bovenbenen en met me gezicht naar de deur. Terwijl ze daar nog bezig was hoorde ik iemand de spreekruimte binnenkomen en ook kwam die de onderzoeksruimte in. Ik schrok, want ik kende haar. Het was de vrouw van een van mn leraren, die had ik wel es ontmoet. Ik herkende haar meteen, maar denk niet dat ze mij herkende. Dit is de verpleegster zei de dokter. Die komt me assisteren en alles aantekenen. Hoi, zei ze tegen me. Ze pakte een aantekenblok en een pen en ging tegen de onderzoekstafel staan. Dit is zei de dokter tegen de verpleegster en we monitoren de eerste 0-meting. Oke. Onder me haren werd niets gevonden, maar terwijl ik nog op die kruk zat pakte ze mn hand en met haar andere hand me bovenarm. Ze strekte me arm en bekeek eerst de buitenzijde en daarna de binnenzijde, ook de oksels. Ook me hand en vingers. Allemaal heel zorgvuldig. Bij enkele plekken noemde ze een soort van codetaal die ik niet begreep en ik zag de verpleegster aantekeningen maken. Bij een grote plek op me bovenarm zei ze, die zet ik op de foto. In een kast pakte ze een soort van fototoestel en van dichtbij maakte ze 2 foto’s van dezelfde plek. Na de linkerarm, hetzelfde bij de rechterarm. Van verschillende plekken werden steeds 2 foto’s gemaakt. Hierna moest ik gaan staan en ze kwam pal voor me staan. We waren evengroot. Ze ging verder met me gezicht en oren. Mn hals en daarna verder naar beneden, borsten en tot aan me navel zoiets. Daarna omdraaien en hetzelfde maar dan van achter tot aan me onderrug. En steeds maar foto’s. Het waren er best wel veel. Zo zei ze en dan moet je me nu even helpen want ik kan niet goed bukken. Ik moest op een soort van opstapje gaan staan en zij ging op de kruk voor me zitten. De lamp scheen op me. Ze pakte de kam en begon tussen me schaamhaar te kijken. En ik weet dat daar een grote plek zit (daarom laat ik het groeien). Die moest op de foto en of ik me haren opzij wilde houden voor de foto. Dus me poes ging ook op de foto! Daarna me liezen waarvoor ik mn benen uit elkaar moest zetten om goed te kunnen zien. Me benen naar beneden en voor me voeten vroeg ze of ik die op haar knie wilde zetten. De verpleegster kwam naast me staan en zei, leun maar op mij, dan val je niet. De dokter keek tussen al me tenen. Daarna moest ik me omdraaien en iets voorover buigen. Zo kon ze tussen me billen kijken.

Wat is nu je probleem? Goed dat je in zo'n controleprogamma zit! Wees blij, bij evtueel kanker kan je daar niet vroeg genoeg bij zijn.

Vast beschamend om je zo, geheel ontkleed, te moeten laten zien en wellicht ook dat je je hebt moeten laten fotograferen. Degene die erbij werd gehaald, was dat een man of een vrouw eigenlijk? Ik snap dat het beschamend voelde om ook je borsten, billen en je kruis heel intiem te moeten laten zien. Maar, is er eigenlijk iets gebeurd dat niet medisch was? Of, kan ook, werd je misschien nat en schaamde je je daarvoor?

Een hele belevenis en een heel verhaal. Je hebt het alleen niet afgemaakt?